Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

ΟΝΕΙΡΑ

Αναδημοσίευση: ΒΗΜΑΤΑ - π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός - ΟΝΕΙΡΑ

Νεανικές συναντήσεις


Όνειρο ήτανε 


(Μουσική, Στίχοι, Τραγούδι Αλκίνοος Ιωαννίδης από τον δίσκο Ανεμοδείκτης)










"Ο ουρανός ανάβει τα φώτα, τίποτα πια δε θα `ναι όπως πρώτα, ξημέρωσε πάλι. Ξυπνάω στο φως, τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός, χαμένος για λίγο, ξημέρωσε πάλι. Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο, μαζί με του ονείρου τον πολύχρωμο κύκνο, μην ξημερώνεις ουρανέ. Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο, κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε Θα ξαναρθείς μόλις νυχτώσει και τ’ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει, θα `μαι κοντά σου. Μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου, εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς τη ψυχή μου με τα φτερά σου. Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις, ανοίγω τα μάτια κι αμέσως πεθαίνει, μην ξημερώνεις ουρανέ. Άδεια η ψυχή μου, το δωμάτιο άδειο κι από τo όνειρό μου ακούω καθάριο το λυγμό σου να λέει όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε..."



Ερμηνευτικά σχόλια

Ξημέρωσε πάλι: είναι ένα τραγούδι που μας μιλά για το πώς τα όνειρά μας φανερώνουν τον κόσμο που μας απασχολεί, τις φοβίες μας, τις χαρές μας, τις προσδοκίες μας για τα πρόσωπα με τα οποία σχετιζόμαστε, αλλά και πώς κάποιες φορές μας ανακουφίζουν από τα όσα δεν λειτουργούν σωστά στη ζωή μας, ενώ όταν φεύγουν μας ρίχνουν στην απογοήτευση.

Κι έχεις χαθεί μαζί με τον ύπνο: όταν ονειρευόμαστε ένα πρόσωπο που αγαπούμε, που μας λείπει, είτε γιατί έχει φύγει από τη ζωή μας, επειδή οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν προβλήματα και οι άνθρωποι, παρότι το θέλουμε δεν ταιριάζουμε πάντοτε, είτε γιατί κάποιος άνθρωπος που αγαπούμε πεθαίνει, τότε το όνειρο αρχικά λειτουργεί ως μορφή επικοινωνίας με τον άνθρωπο που βρίσκεται μακριά μας, αποτυπώνει το πώς θα θέλαμε να είναι η σχέση μας μαζί του ή πώς θα θέλαμε να τον/την έχουμε κοντά μας ή τις τύψεις μας γιατί η σχέση μας δεν πήγε καλά ή είναι μία αφορμή να στενοχωρηθούμε.

όνειρο ήτανε: όταν ξημερώνει, όταν ο ύπνος περνά, τότε μένει μία αίσθηση απογοήτευσης. Μένουμε στην αίσθηση ότι το όνειρο απέχει από την πραγματικότητα και ότι δεν μπορεί να έχει εφαρμογή. Μπορεί κιόλας να ευχόμασταν το όνειρο να είναι αλήθεια, ωστόσο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την αλήθεια της πραγματικότητας και της ζωής. Το όνειρο γίνεται δραπέτευση. Η αλήθεια όμως, ακόμη κι αν είναι σκληρή, χρειάζεται δύναμη για να την αντιμετωπίσουμε ως έχει.

το όνειρο την αλήθεια θα σώσει: το όνειρο αποκαλύπτει και τα αληθινά μας αισθήματα. Όταν είμαστε ξύπνοι, επικρατεί η λογική μας, οι σκέψεις, η διάνοιά μας, η οργή μας ή η πικρία μας, η απογοήτευσή μας για τον άλλο. Μεγενθύνονται τα αρνητικά συναισθήματά μας, με αποτέλεσμα ο εγωισμός μας να μην μας αφήνει να διακρίνουμε αν αγαπούμε αληθινά τον άλλο και αν η αγάπη μας μπορεί να τον συγχωρέσει που δεν είναι όπως τον θέλουμε. Στο όνειρό όμως έχουμε χαλαρώσει. Η φαντασία μας νικά τη λογική και τα συναισθήματά μας μάς βοηθούν να φανερωθεί η αλήθεια των όσων ζητούμε και επιθυμούμε από τον άλλο, αλλά και ποια είναι η θέση του στη ζωή μας. Γι’ αυτό και τελικά το όνειρο σώζει την αλήθεια.

μόνο εκεί σε βλέπω καλή μου: το όνειρο νικά την μοναξιά μας. Φανερώνει την αγάπη μας. Βγάζει μια τρυφερότητα, όταν έχουμε καλά αισθήματα έναντι του άλλου. Τότε είμαστε κοντά σ’ εκείνους που αγαπούμε. Το ίδιο και όταν κάποιος έχει φύγει από τον κόσμο. Στο όνειρο επικοινωνούμε χωρίς εμπόδια.

κι αμέσως πεθαίνει: αντί όμως να μένουμε σε μία ονειροπόληση, ας παλεύουμε να χτίζουμε όνειρα στην πραγματικότητα. Να κάνουμε νέα βήματα στη ζωή μας, χωρίς να θέλουμε να λυτρωθούμε μόνο στον ύπνο μας. Η δυσκολία, αλλά και η χαρά βρίσκεται όταν παλεύουμε να ξεκινάμε τη ζωή μας από την αρχή, να διορθώνουμε τα λάθη μας και να παλεύουμε να ονειρευτούμε κάτι καλύτερο και κάτι πιο κοντά στην πραγματικότητα που ζούμε. Γιατί αλλιώς παρηγοριόμαστε με την ονειροπόληση, αλλά δεν κάνουμε τη ζωή μας ονειρεμένη.

Β. Μας ανησυχούν τα όνειρα;



Τα όνειρα έρχονται στην ψυχή μας από φυσικά αίτια, τις περισσότερες φορές. Πρόσωπα και γεγονότα που μας απασχολούν, άγχη και αγωνίες μας, η ποιότητα της ζωής μας (π. χ. η βαρυστομαχιά το βράδυ) μας οδηγούν στο να βλέπουμε διάφορα όνειρα, τα οποία συνήθως τα ξεχνάμε, ενώ κάποιες φορές μας δείχνουν ό,τι έχει η ψυχή μας στο ασυνείδητό της. Τα όνειρα πάντως δεν χρειάζεται να τα δίνουμε σημασία.

Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν τα όνειρά τους να λειτουργούν ως αφορμή μαντείας για το μέλλον. Τότε στην ουσία τα όνειρα γίνονται πηγή κοινωνίας με τον διάβολο. Ο άνθρωπος θεωρεί ότι ενώ το μέλλον ανήκει στο Θεό, εκείνος μπορεί να το χρησιμοποιήσει για λογαριασμό του, για να προφητεύσει, για να μαντεύσει και να γίνει φορέας οραμάτων και αποκαλύψεων, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους άλλους. Όμως κάτι τέτοιο έχει να κάνει με τον πειρασμό και δεν πρέπει να νικιόμαστε από αυτόν.

Υπάρχουν και όνειρα τα οποία προέρχονται από το Θεό. Αυτά όμως είναι σπάνια και δίνονται σε ανθρώπους που ο Θεός κρίνει ότι πρέπει να δώσου ένα μήνυμά του στον κόσμο. Ας μην είμαστε όμως βιαστικοί. Τέτοια όνειρα συνήθως επαναλαμβάνονται και δίδονται σε αγιασμένες μορφές.
Τα όνειρα που νεώτεροι και μεγαλύτεροι καλούμαστε να κάνουμε δεν είναι στον ύπνο μας, αλλά στον ξύπνιο μας. Καλούμαστε να έχουμε στόχους, όνειρα στη ζωή μας. Να μην το βάζουμε κάτω στις δυσκολίες μας, αλλά με τη δύναμη της πίστης στο Θεό να παλεύουμε και να μην νικιόμαστε από το πνεύμα της εποχής που θέλει τα όνειρά μας να μην έχουν αξία, γιατί επικρατεί ένα κλίμα μεγάλης απογοήτευσης. Ας το παλέψουμε και ο Κύριος θα μας βοηθήσει. Μ αισιόδοξη διάθεση, αγωνιστικότητα και προσπάθεια ας προσπαθούμε τα όνειρά μας να γίνονται πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή ας ανανεωνόμαστε. Αν κάποιο όνειρό μας δεν μπορεί να πραγματωθεί, ας μην το βάζουμε κάτω. Ας προσαρμοζόμαστε και ας ξεκινάμε από την αρχή. Μόνο να μην νικιόμαστε από την απογοήτευση, γιατί αυτό πάλι θέλει ο πειραστής.


ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 8
23.11.2013

Πνεύματος κοινωνία: Ορθόδοξη Εμπειρία ~ Η Επιστήμη Του Θεού

Πνεύματος κοινωνία

Ορθοδοξία: Η επιστήμη του Αληθινού Θεού

Γαβριήλ Κωνσταντίνος ~ Καθηγητής Φυσικής

Τόσο οι φυσικές επιστήμες, όσο και η Ορθοδοξία, στηρίζονται στην εμπειρική μέθοδο. Αλλά μια κακή εφαρμογή του "πειράματος", οδηγεί και σε αποτυχία της επαλήθευσης. Το ακόλουθο άρθρο ενός φυσικού, αποτυπώνει αυτό το γεγονός με τη ματιά ενός επιστήμονα. 

Είναι γεγονός ότι η επιστημονική μέθοδος στηρίζεται στη συλλογή εμπειρικών δεδομένων, στη συνέχεια καταγραφή κάποιων θέσεων, εξαγωγή συμπερασμάτων βάσει των θέσεων αυτών και τέλος επιβεβαίωση της επιστημονικής θεωρίας. 

Για ελάτε να δούμε μαζί λίγο, πως μπορούμε να εφαρμόσουμε τη μέθοδο αυτή στην αναζήτηση της Αλήθειας, που βρίσκεται μέσα στην ορθόδοξη πίστη... 

Το πρώτο στάδιο είναι η συλλογή εμπειριών. Αυτές υπάρχουν ξεκινώντας από τα ιερά βιβλία της πίστεώς μας, περνούν μέσα από τους αγίους, που αγίασαν με το σωματικό τους μαρτύριο ή με τη συνεπή κι ολόψυχη αφιέρωσή τους στο Θεό, ανά τους αιώνες και καταλήγουν στις μέρες μας από τους ανθρώπους, που σηκώνουν αξιοπρεπώς κι αγόγγυστα καθένας το δικό του σταυρό και ζουν την εμπειρία της Θείας Επισκέψεως. 

Το δεύτερο είναι η καταγραφή γενικών θέσεων πάνω σε αυτές κι ακολουθεί το τρίτο στάδιο, όπου οδηγούμαστε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα και συντάσσουμε την Ορθόδοξη Πίστη μας (μέσα από τις οικουμενικές συνόδους) 

Το τελευταίο στάδιο είναι η επιβεβαίωση των επιστημονικών δεδομένων στην καθημερινή μας ζωή. Εδώ δεν έχουμε παρά να εφαρμόσουμε, όσα η διδασκαλία του Κυρίου μας λέει. Τότε δε θα μιλάμε πλέον για Ορθόδοξη Πίστη, αλλά για Ορθόδοξη Εμπειρία, καθώς θα βιώνουμε από εδώ κιόλας τον παράδεισο. 

Να εφαρμόσουμε, όμως. Όχι να θέλουμε να δούμε αποτελέσματα χωρίς εφαρμογή των διδαχθέντων. Γιατί εμείς αυτό κάνουμε. Εφαρμόζουμε κάτι από αυτά, που μας λέει ο Κύριος, έτσι «για τα μάτια του κόσμου», που λέμε και θέλουμε να γίνει αυτό, που εμείς θέλουμε. 

Δυο είναι τα λάθη εδώ. Το πρώτο είναι ότι δεν εφαρμόζουμε τη διδασκαλία από αγάπη για Εκείνον, αλλά για το συμφέρον μας και μόνο. 

Πάμε δηλαδή να ικανοποιήσουμε το εγώ μας, χρησιμοποιώντας το Θεό. 
Αφού, λοιπόν, κάναμε το πρώτο λάθος, το επόμενο λάθος εξυπακούεται, αφού αντί να περιμένουμε να γίνει το δικό Του θέλημα, περιμένουμε να γίνει το δικό μας…

Άλλα δηλαδή παρακαλούμε να γίνουν στο «Πάτερ υμών… Γεννηθήτω το θέλημά σου…» και άλλα θέλουμε στην πραγματικότητα. Τι θέλουμε; «… Γεννηθήτω το θέλημά μου…».

Μα αφού στον ουρανό και στη γη το δικό Του θέλημα γίνεται, εμείς επιμένουμε στο δικό μας. Αν κρίνει Εκείνος ότι αυτό, που ζητούμε είναι ψυχικά ωφέλιμο για μας θα το πραγματοποιήσει, αν πάλι πρόκειται να μας βλάψει, τότε σαν καλός πατέρας, πρέπει να μας προφυλάξει και να μη μας ικανοποιήσει.. Και που καταλήγουμε τελικά; Μα φυσικά ότι δεν υπάρχει Θεός. Ότι αυτά που μας λένε οι παπάδες είναι ψεύδη. 

Εννοείται ότι τέτοιος Θεός δεν υπάρχει κι άδικα προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη, γιατί πάντα θα «πέφτουμε» σε αδιέξοδο. Καθένας, λοιπόν, που έχει σπουδάσει κι όχι μόνο οι σπουδασμένοι, εμπιστεύεται αυτά που είναι γραμμένα στα επιστημονικά βιβλία, χωρίς τις περισσότερες φορές να έχει επαληθεύσει ο ίδιος σε κανένα εργαστήριο τα γραμμένα. Σκέπτεται ότι κάποιοι επιστήμονες των οποίων τα ονόματα αναγράφονται, τα έχουν επαληθεύσει. 

Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε κι εμείς. Να εμπιστευτούμε δηλαδή τα γραμμένα, που δείχνουν την Αποκάλυψη Θεού στον άνθρωπο μέσα από την Αγία Γραφή. Να εμπιστευτούμε όσους έδωσαν το αίμα τους με μαρτυρικό τρόπο ανά τους αιώνες.

Να εμπιστευτούμε τους επιγείους αγγέλους (τους μοναχούς). Αν είναι δυνατόν. Δε θέλει και πολύ σκέψη. Γιατί δεν αναρωτιόμαστε: «Μα καλά αυτοί τρελοί είναι και κάθονται στα κελιά και υμνούν το Θεό; Γιατί δεν έφυγαν από τα ασκητήριά τους;» Η απάντηση είναι προφανής. Όταν σε γεμίζει ο Θεός δεν έχεις ανάγκη από τίποτε άλλο. Απλά τα πράγματα. 

Ας κάνει, λοιπόν, ο καθένας σιωπηρά τη δική του άσκηση, στο δικό του εργαστήριο (που δεν είναι άλλο από τους χώρους μέσα στους οποίους δραστηριοποιείται καθημερινά. Το εργαστήριο δεν είναι απαραίτητο να είναι ένας κλειστός, από τέσσερις τοίχους χώρος.)

Και ας ζήσει εν Χριστώ. Θα γίνει ένας επιστήμονας, αφού με την παραπάνω μέθοδο θα έχει ανακαλύψει το Θεό. Εκείνον που έκανε πανσόφους τους αλιείς και κατέστησε ασόφους τους έχοντες τη «γνώση».

Γαβριήλ Κωνσταντίνος
Καθηγητής Φυσικής-oodegr.

The Milky Way over Ontario

Earth's Blog

The Milky Way over Ontario


Sometimes, after your eyes adapt to the dark, a spectacular sky appears. Such was the case earlier July 2008 over Ontario, Canada, when part of a spectacular sky also became visible in a reflection off a lake. To start, the brightest objects visible are bright stars and the planet Jupiter, seen as the brightest spot on the upper left. A distant town appears as a diffuse glow over the horizon. More faint still, the disk of the Milky Way Galaxy becomes apparent as a dramatic diffuse band across the sky that seems to crash into the horizon far in the distance. In the foreground, a picturesque landscape includes trees, a lake, and a stone wall. Finally, on this serene night in July when the lake water was unusually calm, reflections appear. Visible in the lake are not only reflections of several bright stars, but part of the Milky Way band itself. Careful inspection of the image will reveal, however, that bright stars leave small trails in the lake reflections that do not appear in the sky above. The reason for this is because this image is actually a digital composite of time-consecutive exposures from the same camera. In the first set of exposures, sky images were co-added with slight rotations to keep the stars in one place.

Image Credit & Copyright: Kerry-Ann Lecky Hepburn
Explanation from: http://apod.nasa.gov/apod/ap080729.html

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ο Χριστός απέχει από εσένα 3 κινήσεις...

Εκκλησία Παναγίας Αγίας Νάπας



Σε άκουσα αδερφέ μου να λες πως τα πάντα γλιστρούν
τόσο γρήγορα μέσα από τα χέρια σου.
Ο χρόνος...
Οι καταστάσεις...
Οι ανθρώπινες σχέσεις...
Η δουλειά, η εργασία...
Τα όνειρά σου...
Οι σκέψεις...
Τα συναισθήματά σου...
Και τόσα άλλα...
" Σαν άμμος γλιστρούν μέσα από τα χέρια μου. "
Και σε νιώθω, γιατί το έχω νιώσει κι εγώ.
Να μοιραστώ μαζί σου ένα μυστικό;
3 κινήσεις...
Βάλε αντικρυστά τις παλάμες σου. Τη μία πάνω στην άλλη.
Τώρα πλέξε τα δάχτυλά σου.
Σφίξε τα χέρια σου.

Δεν μπορεί πλέον τίποτα να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια σου.
Τα ασφαλίζει η προσευχή σου.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Αγγελάκι ...



Περπατάει πάνω στα νερά.
Έχει και στους ώμους του φτερά.
Παίζει με τ’ αστέρια μουσική
και χορεύει στη βροχή.

Βγαίνει απ’ τα μάτια του το φως
κι είναι η καρδιά του ουρανός.
Αγγελάκι, σαν τα σκαλιστά,
κάθε βράδυ σε φυλά.

Κάθε βράδυ σε φυλά,
κοιμάσαι και ξυπνά,
να μη φοβάσαι πια.
Είν’ αυτός, είμαι κι εγώ,
φυλάμε και οι δυο
το ίδιο « σ’ αγαπώ ».

Τρέχει μες στους κήπους της Εδέμ,
τραγουδάει χίλια τεριρέμ.
Παίζει με το φως κυνηγητό,
με τον άνεμο κρυφτό.

Έχει μια μεγάλη αγκαλιά,
έχει κι έναν ήλιο στα μαλλιά,
Αγγελάκι, σαν τα σκαλιστά,
κάθε βράδυ σε φυλά.
***

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Ορθόδοξη Ρωσία...

Θαυμάσιες φωτογραφίες από την Ορθόδοξη Ρωσία που αναδεικνύουν τους υπέροχους ρωσικούς ναούς μέσα από τα πανέμορφα ανοιξιάτικα τοπία της 














Πηγή - Λεύκωμα: Оливера Милошева - google+

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Ταξίδι...στα άστρα

Τρία εξαιρετικά  βίντεο που μπορούν να εντυπωσιάσουν, να αναδείξουν το θαύμα της δημιουργίας του κόσμου και να συνδυαστούν με τις δημιουργικές ημέρες...
είτε στην Α'  Γ/σίου, είτε στην Β΄ Λυκείου

What does it feel like to fly over planet Earth
Summer Night Sky Story


Rain on the Sun


«Άσε τον άνεμο,θα σε πάει αυτός» π.Ανδρέας Κονάνος

Αναδημοσίευση: Ορθόδοξη Γυναίκα: 



Αξίζεις... Αξίζεις, επειδή είσαι πλάσμα του Θεού, δημιούργημά Του. Επειδή ο Θεός σ’ αγαπάει και όλος ο ουρανός ασχολείται μαζί σου, σε φροντίζει και σου δίνει σημασία. Ακόμα και αν δε σε πάρει κανένας τηλέφωνο για μια μέρα, ακόμα και αν δε σου μιλήσει κανείς, έχεις μια φοβερή δυναμική μέσα σου. Είσαι ένα πλάσμα που όμοιό του δεν υπάρχει σ’ όλη τη γη. Κανείς δεν είναι σαν κι εσένα, δεν έχει τα γνωρίσματά σου, τα χαρίσματά σου μα και τα προβλήματά σου. Ο Χριστός σ’ αγαπάει και σου δίνει σημασία. Θέλει να σε δυναμώσει.

Πώς θα γίνει αυτό; Με τα σκαμπανεβάσματα. Τη μιά στιγμή νιώθεις πως έχεις τον Χριστό και την άλλη Τον χάνεις. Τη μια έρχεται και την άλλη φεύγει. Όπως ακριβώς ένιωσαν και οι μαθητές Του μετά την Ανάσταση, όταν περπάταγαν περίλυποι και χαμένοι στις σκέψεις τους προς Εμμαούς. Μόλις άρχισαν να νιώθουν την καρδιά τους να φλέγεται κι άρχισαν να καταλαβαίνουν τον Κύριο, Εκείνος έφυγε πάλι μακριά τους. Γιατί; Για να τους κάνει πιο δυνατούς. Τους άφησε μόνο τη γλυκιά γεύση στην ψυχή τους, τη θερμότητα, την πίστη και τη δύναμη. Να πιστεύουν, ν’ αγγίζουν και να νιώθουν παρόντα τον αόρατο. Να νιώθουν ότι κρατούν Αυτόν που όλο τους φεύγει, αφήνοντας όμως πίσω Του την ευωδία Του, τη γλυκύτητά Του, το ζήλο και τον πόθο.

Ο Χριστός θέλει να Τον αγαπάμε, χωρίς όμως να νιώθουμε τη βεβαιότητα ότι Τον κρατούμε. Δε θέλει να μας δώσει σιγουριά, αλλά να μας αφήσει σ’ ένα μετέωρο κενό, στο οποίο μπορούμε να κάνουμε τις ωραιότερες πτήσεις, τα ομορφότερα σχέδια στον ουρανό της αγάπης Του, στο πέλαγος της ζωής, αφημένοι στους κυματισμούς Του. Μπορεί να νομίζεις ότι δεν ξέρεις που πας μέσα στο πέλαγος. Τότε, Εκείνος σου λέει: 
“Άσε τον άνεμο, θα σε πάει αυτός”, 
“Μα δεν έχω πυξίδα. Νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα”,
“Αφέσου και θα βγει κάτι καλό”.

Από το βιβλίο « Δυνάμωσε την ψυχή σου» – του π. Ανδρέα Κονάνου

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Το Σπήλαιο του Αγίου Παύλου



Kryphi Παναγιά (Κρυφή Παναγία) ("Hidden Virgin» (Παναγία ») που ονομάζεται επίσης
« Η σπηλιά του Αγίου Παύλου "
Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Εφέσου, περισσότερες από 3.500 επιγραφές έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα. Μερικές από τα πιο ενδιαφέρουσες βρίσκονται σε μια μικρή σπηλιά στην πλαγιά του βουνού Bülbül Dagh (Nightingale Mountain). Το σπήλαιο έχει τρία ονόματα, τα οποία το παλαιότερο Κρυφή Παναγία, και προέρχεται από τον τοπικό μύθο σύμφωνα με τον οποίο, όταν ο άγιος Ιωάννης έφερε την Παναγία στην Έφεσο από την Ιερουσαλήμ, δεν είχαν κανένα μέρος για να μείνουν. Ο Ιωάννης βρήκε σπήλαιο και κρύφτηκε η Παναγία εκεί για την ασφάλειά της. Κάποια στιγμή αργότερα  ο Ιωάννης βρήκε ένα πιο κατάλληλο σπίτι για την Παναγία ψηλά στο βουνό, στην τοποθεσία που είναι γνωστή ως Παναγιά Capouli. Στα πιο πρόσφατα χρόνια, το σπήλαιο έχει μετονομασθεί σε "Σπήλαιο του Αγίου Παύλου," λόγω των παλαιοχριστιανικών τοιχογραφιών και επιγραφών στους τοίχους που αναφέρονται στον Παύλο. Το όνομα δόθηκε από έναν από τους σημαντικότερους ερευνητές, αρχαιολόγος Δρ Renate Pillinger της Βιέννης.
Το σπήλαιο έχει ένα χριστιανικό ιερό χώρο από τον 1ο ή 2ο αιώνα. Οι τοίχοι του είναι διακοσμημένοι με τοιχογραφίες και επιγραφές κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων, σοβαντισμένοι αρκετές φορές, στη συνέχεια εκ νέου ζωγραφισμένοι με νέες εικόνες. Ανακαλυφθηκαν ανάμεσα στα άλλα και (6ο αι.) τοιχογραφίες, που συνοδεύονται από επιγραφές, και απεικονίζουν την Παναγία, τον Απ. Παύλο και τη Αγία Θέκλα.
Το σπήλαιο αποτελείται από ένα διάδρομο που οδηγεί σε ένα  δωμάτιο λαξευμένο στην πέτρα, που χρησιμοποιήθηκε ως παρεκκλήσι...
Σύμφωνα με το Αυστριακό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, κατά τη διάρκεια της συστηματικής ανασκαφής του σπηλαίου, πάνω από 500 τοιχογραφίες και επιγραφές, που χρονολογούνται από τον 5ο έως τις αρχές του 20ου αιώνα.


Πηγή: Η Έφεσος Foundation είδους ΗΠΑ

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Ένα κοινωνικό πείραμα (video)!!

Πηγή:  Προσκυνητής

...ξαφνικά σκοντάφτουν και πέφτουν. Άραγε θα παίξει ρόλο η εμφάνισή τους για το αν θα τους βοηθήσουν οι περαστικοί; Δύο ηθοποιοί, μία κρυφή κάμερα και ένα άκρως απογοητευτικό συμπέρασμα.
Πριν ξεκινήσουν την καταγραφή των αντιδράσεων, οι συντελεστές του βίντεο, σκέφτηκαν ότι μάλλον θα δουν κάτι αναμενόμενο, δηλαδή ότι δεν θα υπάρχει διαφορά και μάλλον έπρεπε να ψάξουν κάποια άλλη ιδέα.

Όταν όμως ξεκίνησαν σοκαρίστηκαν από τις αντιδράσεις του κόσμου.

Αυτό το βίντεο αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι κρίνουν ένα βιβλίο μόνο από το εξώφυλλό του χωρίς να το πολυσκέφτονται…

Εσείς τι θα κάνατε στη θέση τους;

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Ιερουσαλήμ η ''πόλη ειρήνης'' μέσα από τους χάρτες της Google






Το «τείχος των δακρύων» ή«Δυτικό Τείχος» του Ναού του Σολομώντα σε 3D


Το τέμενος του Ομάρ σε 3D


Περιηγηθείτε στους νέους χάρτες της Google οι οποίοι ενσωματώνουν νέες τρισδιάστατες φωτογραφίες από τα μέρη που επισκέπτεστε: 

Πατήστε πάνω στην εικόνα


Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Η γοητεία των μαθηματικών- Οι εξισώσεις της ζωής σε ένα βίντεο

Αν οι ταυτότητες, τα τριώνυμα και λοιποί μαθηματικοί όροι ξυπνούν άσχημες αναμνήσεις από τα μαθητικά χρόνια, ίσως ξενερώσεις. «Τα μαθηματικά, αν ιδωθούν σωστά, περιέχουν όχι μόνο αλήθεια, αλλά υπέρτατη ομορφιά-μια ομορφιά ψυχρή και λιτή, χωρίς τα υπέροχα στολίδια της ζωγραφικής ή της μουσικής» είναι η ρήση του Μπέρτραντ Ράσελ, με την οποία ξεκινά το βίντεο των γάλλων εικαστικών Υann Ρineill και Νicοlas Lefaucheux της Parachute

Μια τρίπτυχη οπτικοακουστική ματιά σε καθημερινές σκηνές της ζωής, που εξηγεί γιατί τα μαθηματικά είναι παντού. Μια εξίσωση, ένα μαθηματικό μοντέλο και μια χαρακτηριστική ανθρώπινη στιγμή που σχηματίζουν τη μεγάλη εικόνα. Λύσε τις απορίες σου, παρακάτω.

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ
Πηγήathensvoice.gr 
Αναδημοσίευση: Διακόνημα

"Χαίρε και αγαλλιάσου, αψηφώντας το πόνο, διότι το όνομά σου είναι Άνθρωπος!"

«Το φρούριο». Η ορθόδοξη ταινία αποκάλυψη. 

▶ Το φρούριο - YouTube:




Είναι μια δοκιμασία για την ψυχή. Αν καταφέρεις να τη δεις έως το τέλος σημαίνει πως η καρδιά σου δεν έχει σκληρύνει ακόμα, δεν αποστασιοποιήθηκες από τον υπόλοιπο κόσμο κρυμμένος πίσω από ψηλούς τοίχους. Ταινία για το θαύμα. Θαύμα πραγματικό και όχι φανταστικό. Ταινία για τη θεραπεία των άρρωστων παιδιών και για την ίαση των ενήλικων. Στον κινηματογράφο πια η έννοια του ήρωα ταυτίζεται με σκληρότητα και μυϊκή δύναμη. Όμως βλέπετε πως γίνεται και αλλιώς. Ο ήρωας είναι αυτός που με τη δύναμη της καρδιάς μπορεί να κάνει το καλό. Εξάλλου υπάρχει τόσο λίγο καλό γύρω μας. Ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι η ζωή. Είναι μια περίοδος εργασίας πριν από την αιωνιότητα ή μία απλή βολτούλα από το ένα σημείο στο άλλο; 



Παραγωγή: 2007

Σκηνοθέτης: Μιχαήλ Σάδριν

Προβολή: ορθόδοξο τηλεοπτικό κανάλι «Γκλας»


Το 2009 η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ ορθόδοξης ταινίας και πήρε τα πρώτα βραβεία σε όλες τις κατηγορίες, με ομοφωνία κοινού και επιτροπής.

Τα γυρίσματα διήρκεσαν ένα χρόνο στο μοναστήρι Σβιάτο-Βαζνεσένσκι (Της Αναλήψεως) στα σύνορα με την Ρουμανία. Ο σκηνοθέτης μας δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις αξίες της ζωής, μέσα από τα παραδείγματα των μοναχών, εφαρμόζοντας καθημερινά την εντολή της αγάπης.

Τα κεντρικά πρόσωπα είναι: ο ηγούμενος του μοναστηριού (που έγινε ο πατέρας για 29 υιοθετημένα παιδάκια, έχοντας ήδη τρία δικά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι), η αδελφότητα και τα παιδιά από το μοναστηριακό ορφανοτροφείο (150 ορφανά), πολλά από τα οποία είναι βαριά άρρωστα.

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα μεγάλο πνευματικό γεγονός. Μια ουράνια αγάπη εμφανίζεται πάνω στη γη.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ταινίας τα εξηγεί όλα:

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Η θαυμαστή αφθαρσία του αυτιού και του χεριού του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου



Κάποτε στην Κωνσταντινούπολή ένας άνδρας είχε κανονίσει μια συνάντηση με τον αγίο Ιωάννη τον Χρυσοστόμο. Ο γραμματέας του αγίου, όταν πήγε να αναγγείλει την άφιξη του, τον βρήκε απασχολημένο με κάποιον άλλον άνδρα, ο οποίο ήταν σκυμένος κοντά στο αυτί του αγίου και του υπαγόρευε κάτι, ενώ ο άγιος έγραφε σε χαρτί αυτά που άκουγε. Ο γραμματέας δεν θέλησε να τους ενοχλήσει και είπε στον επισκέπτη να περιμένει. Κάθε φορά που πήγαινε, τους έβλεπε σε αυτή την εργασία. Στο τέλος ο επισκέπτης αγανάκτησε και έφυγε. Όταν βρήκε τον άγιο μόνο, του ανέφερε για τον επισκέπτη που έφυγε. Ο άγιος Ιωάννης τότε τον ρώτησε γιατί δεν τόν πέρασε αμέσως στο γραφείο και αυτός δικαιολογήθηκε ότι δεν ήθελε να τον ενοχλήσει στην εργασία που είχε με τον άλλον άνδρα. Ο Χρυσοστόμος του αποκρίθηκε ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος μέσα στο γραφείο του όλη αυτή την ώρα και ότι ήταν μόνος.

Λέγεται ότι ο άνδρας αυτός ήταν ο Απόστολος Παύλος που εκείνη των ώρα υπαγόρευε στο άγιον Ιωάννη τον Χρυστοστομο την ερμηνεία των επιστολών του. Γι'αυτό το λόγο, σε ένδειξη σημείου και θαύματος αυτού του γεγονότος, το αυτί του αγίου Ιωάννου είναι μέχρι σήμερα άφθαρτο και βρίσκεται στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους./πηγή





Το δεξί χέρι του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου το οποίο έχει σχήμα ευλογίας και παραμένει και εκείνο άφθορο(διακρίνονται το δέρμα και τα νεύρα) ευρίσκεται στη Ιερά Μονή Φιλόθεου του Αγίου Όρους και η κνήμη του Αγίου στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους.
πηγή Προσκυνητής  - Θεολόγος.gr



Ένα άλλο θαυμαστό γεγονός είναι και το εξής:

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Πέντε νέα εργαλεία του Web 2.0


Πέντε νέα εργαλεία του Web 2.0  στην παρακάτω χρήσιμη και κατατοπιστική παρουσίαση, ενώ παράλληλα προτείνονται τρόποι εκπαιδευτικής αξιοποίησης των εργαλείων 



ΠΗΓΗ: 5 new web2.0 from dimikiou

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Η Θεία λειτουργία αποτελεί για τον σύγχρονο άνθρωπο «πορεία εις Αραβίαν»

Πηγή - περισσότερα:  ΒΗΜΑΤΑ μια όμορφη & επίκαιρη ομιλία από τον γλυκύτατο π.Θεμιστοκλή Μουρτζανό



Μία από τις κυριότερες ανάγκες της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η ησυχία. Ο άνθρωπος ζει μέσα στην τύρβη της καθημερινότητας. Στο άγχος της ζωής. Στην ταχύτητα, αλλά και το βάρος που προκαλούν οι βιοτικές μέριμνες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρει τον εαυτό του. Να δει την πορεία της ψυχής τους, αλλά και να προβληματιστεί για τον δρόμο τον οποίο ακολουθεί. Δεν έχει χρόνο ο άνθρωπος για να ετοιμάσει τον εαυτό του αληθινά. Μπορεί εν όψει ενός μεγάλου γεγονότος της ζωής ο καθένας να ετοιμάζεται όσον αφορά στο υλικό μέρος, ως προς την όψη της ύπαρξης. Το κλειδί όμως είναι η προετοιμασία της καρδιάς. Της ψυχής. Κι εκεί δυσκολευόμαστε.

Ο απόστολος Παύλος, πριν ξεκινήσει τον αγώνα για την κήρυξη του Ευαγγελίου που τον έφερε τέσσερις φορές να περιοδεύει από την Παλαιστίνη έως την Ισπανία, κάτω από συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες, μας αναφέρει στην προς Γαλάτας επιστολή του: «ευθέως ου προσαναθέμην σαρκί και αίματι, ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα προς τους προ εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις την Αραβίαν» (Γαλ.1, 16-17). Δεν στηρίχτηκε λοιπόν σε ανθρώπινες δυνάμεις, ούτε πήγε στα Ιεροσόλυμα για να συναντήσει εκείνους που ήταν απόστολοι πριν από αυτόν, αλλά έφυγε στην Αραβία. Πήγε δηλαδή στην έρημο για να ησυχάσει, να σκεφθεί, να προσευχηθεί, να προετοιμάσει τον εαυτό του για το μεγάλο έργο του ευαγγελισμού των ανθρώπων. Ουσιαστικά όλη αυτή η διαδικασία κράτησε τρία ολόκληρα χρόνια, στα οποία ο Παύλος πάλεψε με τον εαυτό του, ώστε να μπορεί να νιώθει ότι ήταν έτοιμος για να ξεκινήσει το έργο του αποστόλου. 
Ο πρώτος μετά τον Ένα δεν έκρινε σκόπιμο να στηριχθεί στον ενθουσιασμό και την φλόγα που γεύθηκε μέσα από την κλήση του από τον ίδιο το Χριστό στο αποστολικό αξίωμα, στο ταξίδι στη Δαμασκό. Ένιωθε ότι αναλαμβάνει έργο μεγάλο. Δεν μπορούσε να στηριχθεί σε ανθρώπινες δυνάμεις, ούτε καν στα όσα ο ίδιος γνώριζε. Ούτε στην κλήση του. Ήθελε κόπο και ετοιμασία. Προσευχή. Μελέτη. Άσκηση. Ησυχία. Αποταγή από τον πρότερο βίο του και την ίδια στιγμή υπομονή. Και όταν ολοκληρώθηκε το στάδιο αυτό της κάθαρσής του, με εμπιστοσύνη στο Θεό, τον αφορίσαντα αυτόν εκ κοιλίας μητρός, ξεκινά για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.

Τι μας διδάσκει ο Παύλος;

Πρωτίστως ότι χρειαζόμαστε διαστήματα ησυχίας στην καθημερινή μας πορεία και ζωή. Χρόνο, στον οποίο θα δούμε τον εαυτό μας. Τα λάθη και τα πάθη. Χρόνο τον οποίο θα αξιοποιήσουμε αγωνιζόμενοι εναντίον του παλαιού ανθρώπου, έχοντας επίγνωση ότι είναι και παραγωγικός και απαραίτητος για την πνευματική μας πορεία. Είναι χρόνος προσευχής. Χρόνος αυτογνωσίας. Χρόνος ανατροφοδότησης του εαυτού μας, αλλά και αυτοελέγχου. Είναι χρόνος σιωπής. Όχι απραξίας ή διακοπών ή φυγής από τη ζωή και το πρόγραμμά της, αλλά χρόνος που χωρίς αυτόν δεν μπορούμε να ανανεωθούμε.
Ότι αυτός ο χρόνος δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στον τόπο που ζούμε και κινούμαστε και εργαζόμαστε. Χρειάζεται απόσυρση από τον τρόπο της καθημερινότητάς μας, αλλά και από τον τόπο της. Και δεν είναι ανάγκη να είναι καρπός διαδικασίας που απαιτεί χρήματα ή ταξίδι μακριά. Μπορεί να γίνει και σε σημεία που είναι κοντά μας τοπικά, αλλά που μας δίδουν την ευκαιρία να αλλάξουμε τροπικά. Αρκεί να μην φοβόμαστε την ησυχία. Γιατί μέσα σ’ αυτήν ο εαυτός μας ορθώνεται όπως αληθινά είναι. Το ίδιο και οι επιλογές μας. Και δεν είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ούτε αυτόν ούτε εκείνες.
Τέλος, ησυχία χωρίς εκζήτηση του Θεού δεν έχει νόημα. Και τον Θεό δεν είναι καθόλου εύκολο να Τον συναντήσουμε συμπνιγόμενοι στο πέλαγος των βιοτικών...
...Η θεία λειτουργία αποτελεί για τον σύγχρονο άνθρωπο «πορεία εις Αραβίαν»,κατά τον αποστολικό λόγο. 
Στη γωνιά του ναού, είτε της ενορίας είτε της μονής, ο άνθρωπος μπορεί να δει τον εαυτό του και τα λάθη του. Να αφήσει τον εαυτό του να ανατροφοδοτηθεί από τον λόγο του Θεού. Να συναντήσει αληθινά τον πλησίον του, ξαναβλέποντας την ανάγκη για αγάπη. Να αλλάξει, έστω και για λίγο, και τον τόπο τον τρόπο οργάνωσης του χρόνου της ζωής του. Και να κοινωνήσει το Θεό, ως παράδοση του εαυτού μας στο θέλημα και την παρουσία Του στο Ποτήριο της ζωής. Γι’ αυτό και η ασκητική παράδοση της πίστης μας επιμένει σ’ αυτόν τον τρόπο. Ακόμη κι αν δεν έχουμε πολύ περιθώριο για ησυχία, ας κρατήσουμε ζωντανή αυτή την πρόταση ζωής της Εκκλησίας μας. Την ίδια στιγμή, ένα μικρό τμήμα του ημερήσιου χρόνου μας ας δίδεται στην ησυχία της προσευχής, της άσκησης, της μελέτης, της επίγνωσης της πορείας της ζωής μας. Της προετοιμασίας μας για τα μεγάλα, αλλά και για τα μικρά. Αλλά και όποτε μπορούμε, όταν κάτι μεγάλο και σπουδαίο πρόκειται να συμβεί ή συμβαίνει στη ζωή μας, ας επιλέγουμε τον δρόμο και τον τρόπο της ησυχίας. Ας αντισταθούμε στην λογική της κατάποσης του χρόνου από τον πολιτισμό μας ή της μετατροπής του σε κατανάλωση. Το χρειαζόμαστε αληθινά.
Κέρκυρα, 10 Νοεμβρίου 2013

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

«Ελευθερία είναι να μπορείς να πεις ότι 2+2=4» Τζόρτζ Οργουελ

Πηγή  - Αναδημοσίευση  -  Σχόλια : Θρησκευτικά με...τά(ξι):
Η χειραγώγηση της σκέψης και η επιβολή της εξουσίας με κάθε κόστος είναι ο πρωταρχικός στόχος ενός δικτατορικού – τυραννικού καθεστώτος, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν εξωφρενικά παραδείγματα διαστρέβλωσης της αλήθειας.

Αυτό ακριβώς πραγματεύεται ο Ιρανός καλλιτέχνης Μπαμπά Ανβάρι στη συγκλονιστική μικρού μήκους ταινία του «Two & Two».

Βασιζόμενος στα γραπτά του Τζόρτζ Οργουελ, ο οποίος στο «1984» έγραφε ότι «ελευθερία είναι να μπορείς να πεις ότι 2+2=4» ο Ανβάρι αντιστρέφει στην πρόσθεση και παρουσιάζει το πως πραγματοποιείται με τη βία η χειραγώγηση της σκέψης.

Σε ένα αυστηρό σχολείο οι μαθητές ενημερώνονται ξαφνικά από τον καθηγητή τους πως 2+2=5 και από εδώ και στο εξής είναι υποχρεωμένοι να τηρούν αυτή την πρόσθεση.
Ωστόσο, υπάρχει ένας μαθητής που αντιστέκεται τονίζοντας ότι «δύο και δύο ίσον τέσσερα, πάντα έτσι ήταν και αυτό δεν αλλάζει».
Η κόντρα του με τον αυστηρό καθηγητή φθάνει στο σημείο ο μαθητής να βρεθεί μπροστά σε ένα εκτελεστικό απόσπασμα και να χάσει τη ζωή του παλεύοντας για το αυτονόητο...
Υ.Γ.: Θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί στην Γ΄ Λυκείου και στα πλαίσια του μαθήματος 
9. Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ - Άνθρωπος ή Υπεράνθρωπος;

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ (Οικουμενικό Πατριαρχείο)

Ένας καταπληκτικός διαδραστικός χάρτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου μας, για την Ορθόδοξη ιεραποστολή σήμερα ανά τον κόσμο με δυνατότητα 

  • να περιηγηθούμε στις μητροπόλεις  και τα ιεραποστολικά κέντρα, μέσω του παγκόσμιου διαδραστικού χάρτη
  • να πάρουμε πληροφορίες για την ορθόδοξη ιεραποστολή (ιεραπόστολοι - ιεραποστολικό έργο),  συνδυασμένες με φωτογραφίες

Μετάβαση:  http://www.ierapostoli.gr/map/index.html

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Άγγελοι - π.Ανδρέας Κονάνος


Αναδημοσίευση: Αέναη επΑνάσταση

ΑΓΓΕΛΟΙ.

Μέρες δύσκολες για Αγγέλους.
Χρονιές σκληρές για Αγγελούδια.
Εποχές σκοτεινές για Αγγελοφάνειες.


Δεκαετία, λένε, των συσσιτίων, της πείνας και της φτώχειας.
Για να σε νιώσω Άγγελέ μου,
θέλω χορταστικό να' ναι τ' άγγιγμά σου φέτος.
Ζητώ να νιώσω το στομάχι μου γεμάτο
μετά το πέρασμά σου.


Ή να με πάρουν αύριο τηλέφωνο
και να μου πουν ότι δεν έσκισαν
πάλι την αίτησή μου.
Δουλειά.
Μπορείς να δώσεις και σε μένα μια δουλειά
στη γη ετούτη;
Για να κοιτάξω ευγνώμων τα Ουράνια,
και να πιστέψω πιο θερμά!


Ή, αν τα θαύματα αυτά είναι τεράστια,
και δεν τ' αξίζω τέτοιος που 'μαι,
μπορείς τουλάχιστο τη θλίψη να μου πάρεις
που με τυλίγει από παντού ολημερίς;
Μπορείς να δείξεις και σε μένα το φτωχό
κάτι απ' το χαμόγελό σου;
Λίγη χαρά,
που σίγουρα σου περισσεύει,
στείλε κι εντός μου.
Άγγελε.


Πάντως,
βαρέθηκα να ακούω
απλώς να μου μιλούν για σένα.
Λόγια, κηρύγματα και ομιλίες.
Θέλω φέτος στη γιορτή σου, Άγγελέ μου,
κάτι πιο χειροπιαστό.


Δεν έχω θράσος, μη με δεις έτσι.
Ούτε με ασέβεια προκαλώ.
Σε προσκαλώ.


Δεν απαιτώ. Επαιτώ.
Σαν τα παιδιά των φαναριών,
μ' ελάχιστο το φως εντός μου,
παρακαλώ:


Άγιε Άγγελε,
ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής
και ταλαιπώρου μου ζωής.
Μη εγκαταλείπης με.


π.Ανδρέας Κονάνος 8 Νοεμβρίου 2013

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...


 "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω", του Δημήτρη Καραγιάννη (παιδοψυχίατρου)



Η απουσία κατάκρισης αποτελεί το κριτήριο που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίζει: 
την αυθεντικότητα των επιλογών του ή την μίζερη καταναγκαστική εφαρμογή κάποιων ηθικών κανόνων, η οποία στοχεύει στην αποφυγή κάποιας τιμωρίας.


Αν κάποιοι «θρησκευόμενοι» πληροφορούνταν ότι ο Θεός μέσα στο άπειρο έλεος Του δεν θα επέτρεπε την τιμωρία κανενός, θα ήσαν σίγουροι ότι αδικήθηκανΓιατί δήθεν στερήθηκαν κάποιες απολαύσεις.Θα αναρωτιόντουσαν για την αξία της πίστης τους. Είναι τότε που ο φόβος της τιμωρίας αποτελεί το κριτήριο των επιλογών και όχι η πεποίθηση ότι η πίστη συνιστά μια ευλογία για την ύπαρξη, μια κατευθυντήρια δυνατότητα που δεν εμποδίζει την ζωή, αλλά που επιτρέπει την ευχαριστιακή βίωση της.
Η κατάκριση αποτελεί την προστασία των δειλών. Η προβολή όλων των κακών σε κάποιον άλλο, σ’ έναν αποδιοπομπαίο τράγο, δίνει τη δυνατότητα στους άλλους, που δεν τολμούν, να λυτρώνονται από την παρόρμηση να παρανομήσουν.
Η κατάκριση συνιστά κατάρα, ευχή θανάτου, και επομένως είναι τραγική ειρωνία κάποιος να κηρύσσει την αγάπη και ταυτόχρονα να κρίνει τον συνάνθρωπο του.
Η κατάκριση είναι μια στάση που δηλώνει την εσωτερική μιζέρια αυτού που την ασκεί. Ένας άνθρωπος που νιώθει την ανεπάρκεια του να πλαισιώνεται από την χάρη και το έλεος του Θεού δεν μπορεί  να στέκεται ανελέητα απέναντι στις αδυναμίες των άλλων.
Η κατάκριση αποτελεί μια μυωπική και επιφανειακή ματιά στις πράξεις των άλλων, καθώς αδυνατεί να ξεχωρίσει το πρόσωπο από την συμπεριφορά, την πράξη από τα αίτια, την επώδυνη στιγμή του παρελθόντος από την έκπληξη του μέλλοντος.
Η κατάκριση είναι μια πράξη ανωριμότητας και ανευθυνότητας, καθώς θεωρεί τον άλλο ως ξεχωριστό από τον κρίνοντα. Δεν συνειδητοποιεί ότι η όποια ανεπάρκεια του κρινομένου σχετίζεται με την αδυναμία του κρίνοντας να τον συναντήσει ουσιαστικά.
Η κατάκριση είναι εμπόδιο στην πνευματική ανέλιξη, καθώς κρίνοντας τον άλλο ως ανεπαρκή, καθησυχάζεσαι προς την δική σου ανεπάρκεια. Είναι φραγμός στην προσωπική πορεία , γιατί στερεί την δυνατότητα να κερδίζεις από τα θετικά στοιχεία που ο κάθε άνθρωπος διαθέτει, αν  ξέρεις να τα διακρίνεις…
Η κατάκριση στα πλαίσια μιας ομάδας ανθρώπων παρεμποδίζει τον αυθορμητισμό των μελών, την δυνατότητα έκφρασης, την δημιουργία αυθεντικών σχέσεων και την γνήσια επικοινωνία. Ευνοεί την ανάπτυξη αντιμαχόμενων υποομάδων και αποτελεί την βραδυφλεγή βόμβα που θα οδηγήσει νομοτελειακά στην διάλυση της ομάδας.
Η κατάκριση είναι η ταφόπλακα της αυτοσυνειδησίας, καθώς η ενασχόληση με τις αρνητικές πλευρές των άλλων, εμποδίζει παντελώς την προσωπική αυτοσυνειδησία……
Η άρνηση της κατάκρισης δεν αποτελεί απουσία κρίσης, δηλαδή επεξεργασίας που προϋποθέτει την ύπαρξη συγκεκριμένου κοσμοειδώλου. Δεν σημαίνει δηλαδή άνθρωπο χαμηλών τόνων, με μετριοπάθεια, που αποφεύγει τις συγκρούσεις και προσπαθεί να τα πάει καλά με όλους. Τον άνθρωπο δηλαδή, που μπορεί «μέσα του να βράζει», αλλά δεν εξωτερικεύει την αρνητική άποψη του για τους άλλους, τους οποίους όμως εσωτερικά θεωρεί ως απαράδεκτους.
Η άρνηση για κατάκριση είναι μια συνειδητή επιλογή, λόγω μιας βαθύτερης κατανόησης που γνωρίζει να διακρίνει τις πράξεις και την συμπεριφορά από το ίδιο το ανθρώπινο πρόσωπο.
Η μη κατάκριση αφορά το πρόσωπο του άλλου και όχι τις πράξεις ή τις διαμορφωμένες καταστάσεις. Όταν αρνείσαι να κατακρίνεις τον άλλον, αν και διαφωνείς κάθετα με την στάση και τις ενέργειες του, σημαίνει ότι έχεις κατανοήσει την ανθρώπινη φύση. Έχεις προχωρήσει στη δική σου αυτογνωσία. Σημαίνει ότι έχεις συγχωρήσει όλους τους ανθρώπους που σε έβλαψαν έμμεσα ή άμεσα στην δική σου προσωπική ιστορία.…
Η μόνη ουσιαστική προσβολή του πυρήνα του κακού που ελλοχεύει σε όλους μας, γίνεται μόνο με το άγγιγμα της Αγάπης.  


Μ ε την παρουσία του φωτός που έξω βάλλει το σκότος. Γιατί το κακό είναι ανυπόστατο και αφάνταστα αδύναμο εμπρός στην παρουσία του αυθεντικού καλού. 


Ο Χριστός επομένως δεν κατακρίνει. Το αντίθετο! Αναλαμβάνει Αυτός να φορτωθεί το κακό όλων των ανθρώπων, όλων των αιώνων, προσφέροντας την ευκαιρία της σωτηρίας των πάντων.
Πηγή: Καραγιάννης Δημήτρης (παιδοψυχίατρος), «Ρωγμές και Αγγίγματα» (απόσπασμα), εκδ. Αρμός, Από το περιοδικό «Αρχαγγέλλων Λόγος»