Η υψηλότερη μορφή τραγουδιού είναι η προσευχή...

Αποσπάσματα από  συνεντεύξεις του Τζόναθαν Τζάκσον, με αφορμή τη βιβλιοπαρουσίαση του έργου του  «Το Μυστήριο της Τέχνης. Η γέννηση του Καλλιτέχνη κατ’ εικόνα Θεού» (Αθήνα, 20 Νοεμβρίου 2016).

Ο καλλιτέχνης εδώ περιγράφει τις πνευματικές του εμπειρίες στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ ακούγονται αποσπάσματα από το έργο του καλλιτέχνη.

Πηγή:  
Πεμπτουσία http://www.pemptousia.gr/video/tzonatham-tsakson/
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ: http://samakos9.blogspot.gr/2016/11/23-3_16.html

Ορθόδοξη Εκκλησία - Β΄ Λυκείου

Σχολικές εργασίες β΄ τετραμήνου

Στην κορυφή του Άθω...

18 Αυγούστου 2014: Από την Ουρανούπολη στην κορυφή του Άθω, για την αγρυπνία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.

ΕΝΑ ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ ΘΑΥΜΑ - ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΛΑΓΙΑΣ YU

Αναδημοσίευση: ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

"...Από όλο τον κόσμο, ή Ελλάδα είναι το κέντρο της αγάπης του Θεού και ποτέ να μη νιώσετε ντροπή. Σε αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα...." ΠΕΛΑΓΙΑ YU

ΑΝΕΛΠΙΣΤΟ ΘΑΥΜΑ

Πραγματικά ανέλπιστη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ή πρόσφατη δωρεά των διακοσίων έντεκα χιλιάδων ευρώ (211.000,00€) πού αφειδώλευτα προσέφερε στον Ιεραποστολικό μας Σύνδεσμο ευσεβής δωρήτρια από την Αθήνα για την Ιεραποστολή της Ταϊβάν. Εκεί όπου επί σειρά ετών αγωνίζεται ό προσφιλής μας, ζηλωτής Ιεραπόστολος Αρχιμανδρίτης π. Ιωνάς Μούρτος.

Ή ενέργεια αυτή υπήρξε αναμφίβολα δώρο Θεού. Κάτι πού φάνταζε ανέφικτο για τά σημερινά δεδομένα, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Πέντε χρόνια τώρα ό π. Ιωνάς δέεται προσεύχεται και προσμένει να αποκτήσει επιτέλους ή Εκκλησία μας στην Ταϊβάν έναν αξιοπρεπή Ί. Ναό!

Στις 15 Ιουλίου έ.ε., ό Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος απέστειλε όλη τη χρηματική βοήθεια στον π. Ιωνά, ό όποιος σύντομα θα προβεί στη διαδικασία εύρεσης οικοπέδου και στην έκδοση σχετικών άδειών. Είδε ό Ουράνιος Πατέρας μας να αναδείξει και άλλους δωρητές. ώστε να συγκεντρωθεί και το υπόλοιπο ποσό πού απαιτείται για την ανέγερση του Ιερού Ναού.

Ή χαρά και συγκίνηση του π. Ιωνά και τών Ταϊβανέζων συνεργατών του δεν περιγράφονται. Δοξάζουν και ξαναδοξαζουν τον Κύριο μας για το θαύμα αυτό. Οι εκκλήσεις και οι προσευχές τους έτσι όπως τις εξέφραζαν με τις πρόσφατες επιστολές τους που παρατίθενται στη συνεχεία εισακουστήκαν και το όνειρο της αποκτήσεις του Ι, ΝΑΟΥ λαμβάνει πλέον σάρκα και οστά.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ -

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΛΑΓΙΑΣ YU

9 Φεβρουάριου 2014, τελευταία μέρα διαμονής μου στην Ελλάδα. Ό καιρός είναι βροχερός. Ώς συνήθως, πήγα στην Εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία και μετά με προσκάλεσαν να μοιραστώ μαζί τους τις εμπειρίες μου από την Ιεραποστολή ΣΤΗΝ Ταιβάν. Τι μπορεί όμως να είναι στο μυαλό μου η Ιεραποστολή στην ΤΑΙΒΑΝ όταν δεν έχουμε καν ένα αξιοπρεπές κτήριο για ιερό ναό. Δε ξέρω τι να μοιραστώ με τους αγαπημένους μου Έλληνες. Το μυαλό μου είναι άδειο και δεν ξέρω τί να πω. Αυτό το πρόβλημα πού αφορά

την Εκκλησία μας, λοιπόν, μοιράστηκα με τούς αγαπητούς μου αδελφούς και αδελφές. Μετά τη Θεία Λειτουργία κάποιος με ρώτησε, αν ήξερα ότι ό καιρός έγινε ηλιόλουστος. Εγώ απάντησα: «Ναι, το ξέρω. Είδα τά φώτα να λάμπουν κάτω από τά παράθυρα και ήξερα ότι έξω έχει ένα μπλε ουρανό. Ή Εκκλησία μας. όμως, στην Ταϊβάν βρίσκεται σέ ένα μεγάλο κτίριο. Είμαστε στον 4ο όροφο και ή οροφή μας είναι στο πάτωμα του 5ου ορόφου, και, στη συνέχεια, ό 6ος όροφος, ό 7ος όροφος, ό 8ος όροφος κ.ο.κ.». Μερικοί άνθρωποι άρχισαν να γελούν, γιατί νόμιζαν ότι αστειευόμουν. Εγώ στην πραγματικότητα δεν αστειευόμουν, και συνέχισα να μετρώ τον 9ο όροφο, 10ο όροφο, 11ο όροφο, 12ο όροφο, 13ο όροφο, 14ο όροφο... «Πού είναι ό μπλε ουρανός μας»; Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να κλαίνε. Θέλω να κλάψω κι εγώ, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί μέσα στα μάτια του ελληνικού λαού βλέπω τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας. Εύχομαι ό λαός μου να μπορεί να διακρίνει στο μέλλον το γαλάζιο του ουρανού της Ταϊβάν μέσα από την Εκκλησία μας.

«Στην Ταϊβάν, στις Ιερές Ακολουθίες πρέπει να χρησιμοποιούμε με μεγάλη προσοχή το θυμίαμα και τά κεριά, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να εντοπίσουν τον καπνό οι συναγερμοί καπνού και να τεθούν σέ λειτουργία». Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δακρύζουν. 

Θέλω να κλάψω, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί από τη μύτη του ελληνικού λαού, πού οσφραίνεται στην Ελλάδα τά όμορφα θυμιάματα, εύχομαι κι ό λαός μου να μπορούσε να οσφρανθεί... αλλά δεν τολμώ να το ονειρευτώ. 

«Στην Ταϊβάν προσπαθούμε να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία ήρεμα και ήσυχα προς δόξα Θεού και το περπάτημά μας στην Εκκλησία πρέπει να είναι αθόρυβο σαν του κλέφτη. Αλλά στην Ελλάδα είδα και άκουσα τά παιδιά να διαβάζουν το "Πάτερ Ημών" με δυνατή φωνή. Μπορούμε εμείς στην Ταϊβάν να δοξολογούμε τον Θεό φωνάζοντας με χαρούμενη φωνή»; Ή απάντηση είναι όχι, γιατί οι γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία. Κάποιοι άνθρωποι γελούν και τούς διευκρινίζω ότι στην Ταϊβάν οι γείτονες και οι Αρχές δεν είναι Ορθόδοξοι.

Δεν θα γελάσω, αλλά θέλω να κλάψω, καθώς αυτό το γεγονός συμβαίνει πράγματι στην Εκκλησία μας στη μή ορθόδοξη χώρα της Ταϊβάν κατά τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Εγώ θα συγκροτήσω τά δάκρυά μου και θα προσπαθήσω να μην κλάψω, γιατί μέσα από τά στόματά σας μπορώ να ακούσω εγκώμια, αλλά για τον λαό μου δεν τολμώ καν να ευχηθώ και να ονειρευτώ... Μόνο ό Κύριος ας ελεήσει και ας συγχωρήσει εμένα την αμαρτωλή εγωίστρια πού τά γεύομαι όλα μόνη...

Εύχομαι μία μέρα να αποκτήσουμε μία μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία και μέσα σ’ αυτήν να διαθέτουμε πραγματικές αγιογραφημένες εικόνες, αντί τών τυπωμένων χαμηλής ποιότητας εικόνων.

Εύχομαι μία μέρα ό ελληνικός λαός να μπορεί μέσα από τά μάτια μας να δει στον ίδιο μπλε ουρανό τη Βασιλεία του Θεού από τά παράθυρα κοντά στον δόλο του Παντοκράτορα.

Εύχομαι μία μέρα να μπορούμε να κρατήσουμε στα χέρια μας κεριά αφιερωμένα στον Θεό, χωρίς να φοβόμαστε μην τυχόν τεθούν σέ λειτουργία οι συναγερμοί καπνού.

Μακάρι να μπορούσα να μείνω περισσότερο στην Ελλάδα, την όμορφη αυτή χώρα και τον όμορφο γεμάτο Αγάπη λαό της, «Και τω θέλοντί σοι.. τον χιτώνα σου λαβείν. άφες αυτώ και το ιμάτιον» (Ματθ. 5,40).

Έτσι, παρόλο πού υποσχέθηκα να επισκεφτώ πολλούς Ναούς και Μοναστήρια, εγώ δεν θα πάω, γιατί πρέπει να επιστρέφω πίσω στη χώρα μου για την Ιεραποστολή. Και όλους αυτούς τούς ανθρώπους πού με βοήθησαν, θα ήθελα να τούς ευχαριστήσω. Δεν έχω, όμως, την ευκαιρία να εκφράσω σέ όλους την ευγνωμοσύνη μου για τά δάκρυα πού χύνουν μαζί μου και για τις τόσο πολλές προσευχές τους για την Εκκλησία μας. Θα ήθελα πραγματικά να σας αγκαλιάσω και να σας φιλήσω. Συγχωρέστε εμέ την αμαρτωλή, γιατί ή προσευχή και ή βοήθεια σας θα με κρατήσουν ισχυρή και θα σας είμαι πάντοτε ευγνώμων και πάντα θα θυμάμαι την Ελληνική Οικογένεια μου.

Πιστεύω ότι από εδώ και στο έξης, κανείς δεν θα γελάει για την Ελλάδα. Γιατί μπορεί να είναι φτωχή και γυμνή, αλλά δεν είναι προς λύπηση. Γιατί είναι γεμάτη από την Αγάπη και τη δόξα του Θεού. Είναι μία μικρή χώρα, αλλά λάμπει! Από όλο τον κόσμο, ή Ελλάδα είναι το κέντρο της αγάπης του Θεού και ποτέ να μή νιώσετε ντροπή. Σέ αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα. «Και εξαλείψει απ’ αυτών ό Θεός παν δακρύων από των οφθαλμών αυτών, και ό θάνατος ουκ εσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ εσται έτι ότι τά πρώτα άπήλθον» (Άποκ. 21,4).

Ή επιστολή αυτή αφιερώνεται στην Ελληνική μου Οικογένεια, τον Σώζοντα και τη Μακρίνα. Και σέ όλες τις οικογένειες πού μου συμπεριφέρονται, αν και ανάξιο πρόσωπο, με καλοσύνη, ανιδιοτέλεια και γενναιοδωρία, φροντίζοντας για μένα με αληθινή Αγάπη. Και στους ανθρώπους πού στηρίζουν την Ιεραποστολή μας.

Ή ανάξια αδελφή σας Πελαγία ΥU

Βλέπε ακόμη:  

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…

Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ

’Αν κάθε πόλη είχε Ορθόδοξο Ναό   -  

Επιστολή Ιωάννη Huang...

Ναός Αγίου Δημητρίου

Αναδημοσίευση: inthessaloniki.com

Για την πλειοψηφία των κάτοικων της Θεσσαλονίκης πρόκειται αδιαμφισβήτητα για τον πιο σημαντικό παλαιο-χριστιανικό ναό της πόλης για θρησκευτικούς, καλλιτεχνικούς και ιστορικούς λογούς.

Αφιερωμένος στον Άγιο – Προστάτη της πολης ο ναός έχει μακρά και πλούσια πίσω του η οποία ουσιαστικά ταυτίζεται με την ιστορία της πολης όπως αυτή διαμορφώθηκε από τα πλούσια γεγονότα που την σημάδεψαν.

Είναι ένα εξαίρετο δείγμα ναοδομίας και θρησκευτικής αρχιτεκτονικής των τελευταίων χρόνων της πρωτοβυζαντινής περιόδου. (7ος αιώνας μΧ.) Τα αρχικά σχεδία και η εσωτερική διακόσμηση του ναού έχασαν την αρχική τους μορφή ύστερα από μια σειρά ανακατασκευές, προσθήκες αλλά και καταστροφές που συνέβησαν στα πέρασμα των αιώνων.

Η αρχική κατασκευή του Ναού του Αγίου Δημητρίου ανάγεται πίσω στον 4ο αιώνα χ., όταν ένας μικρός Χριστιανικός ναός κατασκευάστηκε πάνω από τα ερείπια των αρχαιοτέρων Ρωμαϊκών λουτρών που βρίσκονταν στον ίδιο χώρο. Λίγο περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα η αρχική αυτή κατασκευή αντικαταστάθηκε από ένα Τρίκλινο ναό, ενώ με πρωτοβουλία του βυζαντινού έπαρχου του Ιλλυρικού Λεόντιου, ενώ η τελική και πιο σημαντική διαμόρφωση έγινε το 629 – 634 μΧ, σαν πεντάκλιτη πλέον Βασιλική με εγκάρσιο κλίτος.

Κατά την διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί ύστερα από την κατάκτηση της Θεσσαλονίκης από τους ίδιους με επικεφαλή τον Μουράτ Β. Ένας ικανός αριθμός μωσαϊκών και τοιχογραφιών καταστράφηκε.

Οι αρκετές διαφορετικές τεχνοτροπίες που έχουν εφαρμοστεί διαδοχικά στον ναό στα διάφορα στάδια του κάνουν τον Άγιο Δημήτριο πραγματικά μοναδικό σε όρους θρησκευτικής τέχνης και τεχνοτροπίας. Το εξαιρετικά σπάνιο εξαγωνικού σχήματος ιερό του ναού (ciborium) αποπνέει από μόνο του ένα ειδικό ενδιαφέρον, ενώ πέρα από τον πλούσιο ζωγραφικό και μαρμάρινο διάκοσμο, τα αρχαιότερα περίτεχνα μωσαϊκά του 5ου αιώνα χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη αξία και ομορφιά.

Κατά την μεγάλη πυρκαγιά που συντάραξε την πόλη το 1917 το κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς ακολουθώντας την μοίρα του μεγαλυτέρου μέρους του ιστορικού κέντρου της πόλης. Οι εργασίες αποκατάστασης και αναστήλωσης που έλαβαν μέρος υπήρξαν εκτεταμένες, ενώ διήρκεσαν αρκετά χρόνια.

Σαν ιστορικός και λατρευτικός χώρος μεγάλης άξιας σε διάφορα επίπεδα, ο Άγιος Δημήτριος ελκύει πολλούς επισκέπτες και ειδικούς της Θρησκευτικής τέχνης κυρίως από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, αλλά και από τις Βαλκανικές χώρες επίσης.

~ H κρύπτη ~

Ίσως το πιο ενδιαφέρον και δημοφιλές μέρος του ναού είναι η υπόγεια αρχαία «Κρύπτη» που χρονολογείται πριν από την κατασκευή του. Έχοντας επανέλθει στο φώς το 1917 εξαιτίας της καταστρεπτικής πυρκαγιάς, δέχθηκε εκτεταμένες εργασίες αναστήλωσης και συντήρησης ενώ άνοιξε τις πύλες της στο κοινό με την μορφή εκθέσεως/μουσείου το 1988. Σύμφωνα με την Χριστιανική παράδοση είναι το ακριβές σημείο όπου ο Άγιος φυλακίστηκε και μαρτύρησε το 303 μΧ.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά καλά σχεδιασμένη και αναστηλωμένη αρχαία κατασκευή η οποία εντυπωσιάζει τους περισσότερους επισκέπτες εξαιτίας της επιβλητικής ατμόσφαιρας αλλά και των εκθεμάτων που παρουσιάζονται τα οποία προέρχονται απο διαφορετικές χρονικές περιόδους. Πολλά απο αυτά θα σας εκπλήξουν.

Σε γενικές γραμμές τα όσα προσφέρει ο χώρος θα ικανοποιήσουν σίγουρα και τους πιο απαιτητικούς ενώ η απόσταση είναι σχετικά μικρή από την Πλατεία Αριστοτέλους και το Ρωμαϊκό Φόρουμ. Ακόμα και αν οι παλαιό-χριστιανικοί ναοί δεν είναι η αδυναμία σας μην χάσετε την ευκαιρία να αφιερώσετε λίγο χρόνο!

Για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες σχετικά με την Κρύπτη του ναού κάντε κλίκ εδω για να μεταφερθείτε στο Facebook!

Read more: http://www.inthessaloniki.com/el/naos-agiou-dimitriou-thessalonikis#ixzz369CuqpKY

''Στοχασμοί στη Θεια Λειτουργια'' / A΄ Λυκείου - Ολοκληρωμένο

Ένα  βίντεο - εργαλείο    για την Α΄ Λυκείου -  

ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ που εξηγεί τους συμβολισμούς της θείας λειτουργίας, 

τα λειτουργικά κείμενα, και τους ύμνους ... 

από το κανάλι της "Βουλής"

Ένας σύγχρονος "στυλίτης" μοναχός!!!

ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ - Κόσμος - Dogma.gr

Η σπάνια ιστορία ενός φυλακισμένου που έγινε μοναχός και ζει πάνω σ' ένα βράχο | 

ΚείμενοΘεοδώρα ΑβαγιανούΦωτογραφίεςAmos Chapple/Rex Features

Τη ζωή του στο Θεό φαίνεται πως έχει αφιερώσει εδώ και είκοσι χρόνια ένας μοναχός από τη Γεωργία, ο οποίος κατοικεί πάνω σε ένα βράχο, ζώντας μια αυστηρή ασκητική ζωή, μακριά από τα προβλήματα και τους πειρασμούς της σύγχρονης κοινωνίας.

Ο μοναχός Μάξιμος (Maxime Qavtaradze), μετά την πτώση της Ε.Σ.Σ.Δ και έχοντας περάσει κάποιο διάστημα στη φυλακή, αποφάσισε να αλλάξει τρόπο ζωής και να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Όπως είπε και ο ίδιος στη dailymail, έπινε και ήταν χρήστης παράνομων ουσιών, αλλά μόλις βγήκε από τη φυλακή, ήξερε ότι ήταν ώρα για μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του.



Ο 59χρονος άνδρας, ζει πάνω στο βράχο που ονομάζεται Katshki, πάνω στον οποίο είναι χτισμένη μια Εκκλησία. Στους πρόποδες του, υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια θρησκευτική κοινότητα.

Για να εγκαταλείψει το βράχο, πράγμα που κάνει μόνο δύο φορές την εβδομάδα, πρέπει να χρησιμοποιήσει μια σκάλα 40 μέτρων, η κατάβαση της οποίας διαρκεί περίπου είκοσι λεπτά. Όταν παραμένει για αρκετές μέρες στο βράχο, προμηθεύεται τα τρόφιμα απο ένα καλάθι που είναι δεμμένο με σχοινί.




Συχνά τον επισκέπτονται ιερείς ή άνθρωποι προβληματισμένοι και απογοητευμένοι από τις δυσκολίες της ζωής και τα προβλήματα, για να ζητήσουν τη βοήθειά του.

Τρέφονται, κοιμούνται, και προσεύχονται με τους ιερείς, γύρω στις επτά ώρες την μέρα. Ξυπνούν από τις δύο η ώρα τα ξημερώματα και βοηθούν στις δουλειές της Μονής.

Μέχρι τον 15ο αιώνα, όπου εισέβαλλαν οι Οθωμανοί στη Γεωργία, κατοικούσαν στυλίτες, ορθόδοξοι Χριστιανοί που ζούσαν πάνω σε βράχους για να αποφεύγουν τους πειρασμούς.



Για αρκετούς, αιώνες ο βράχος ήταν ακατοίκητος. Το 1944 ένα γκρουπ ορειβατών με επικεφαλής τον Alexander Japaridze, ανακάλυψαν τα ερείπια ενός παρεκκλησιού και τα οστά ενός στυλίτη.

Η ζωή που έχει επιλέξει ο άνδρας αυτός δεν είναι καθόλου εύκολη. Απαιτεί μεγάλες θυσίες και απομόνωση, αφοσίωση στην προσευχή και στο Θεό.

Λίγοι θα διάλεγαν να ακολουθήσουν αυτόν τον δύσκολο τρόπο ζωής. Ο μοναχός Μάξιμος, φαίνεται πως έχει βρει το νόημα της ζωής και τον πραγματικό του εαυτό τα τελευταία είκοσι χρόνια διαμονής στον βράχο Katshki.

"Χαίρε και αγαλλιάσου, αψηφώντας το πόνο, διότι το όνομά σου είναι Άνθρωπος!"

«Το φρούριο». Η ορθόδοξη ταινία αποκάλυψη. 

▶ Το φρούριο - YouTube:

Είναι μια δοκιμασία για την ψυχή. Αν καταφέρεις να τη δεις έως το τέλος σημαίνει πως η καρδιά σου δεν έχει σκληρύνει ακόμα, δεν αποστασιοποιήθηκες από τον υπόλοιπο κόσμο κρυμμένος πίσω από ψηλούς τοίχους. Ταινία για το θαύμα. Θαύμα πραγματικό και όχι φανταστικό. Ταινία για τη θεραπεία των άρρωστων παιδιών και για την ίαση των ενήλικων. Στον κινηματογράφο πια η έννοια του ήρωα ταυτίζεται με σκληρότητα και μυϊκή δύναμη. Όμως βλέπετε πως γίνεται και αλλιώς. Ο ήρωας είναι αυτός που με τη δύναμη της καρδιάς μπορεί να κάνει το καλό. Εξάλλου υπάρχει τόσο λίγο καλό γύρω μας. Ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι η ζωή. Είναι μια περίοδος εργασίας πριν από την αιωνιότητα ή μία απλή βολτούλα από το ένα σημείο στο άλλο; 

Παραγωγή: 2007

Σκηνοθέτης: Μιχαήλ Σάδριν

Προβολή: ορθόδοξο τηλεοπτικό κανάλι «Γκλας»

Το 2009 η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ ορθόδοξης ταινίας και πήρε τα πρώτα βραβεία σε όλες τις κατηγορίες, με ομοφωνία κοινού και επιτροπής.

Τα γυρίσματα διήρκεσαν ένα χρόνο στο μοναστήρι Σβιάτο-Βαζνεσένσκι (Της Αναλήψεως) στα σύνορα με την Ρουμανία. Ο σκηνοθέτης μας δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις αξίες της ζωής, μέσα από τα παραδείγματα των μοναχών, εφαρμόζοντας καθημερινά την εντολή της αγάπης.

Τα κεντρικά πρόσωπα είναι: ο ηγούμενος του μοναστηριού (που έγινε ο πατέρας για 29 υιοθετημένα παιδάκια, έχοντας ήδη τρία δικά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι), η αδελφότητα και τα παιδιά από το μοναστηριακό ορφανοτροφείο (150 ορφανά), πολλά από τα οποία είναι βαριά άρρωστα.

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα μεγάλο πνευματικό γεγονός. Μια ουράνια αγάπη εμφανίζεται πάνω στη γη.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ταινίας τα εξηγεί όλα:

Μέρος 2ο: Η πορεία προς την Ορθοδοξία - Κλάους Κένεθ

Ο Κλάους Κένεθ δίνει συνέντευξη στο ALTER και την δημοσιογραφο Φαίη Πετράκη για την ζωή του και την μεταστροφή του στον Χριστό

Η πορεία προς την Ορθοδοξία - Κλάους Κένεθ

Πηγή:  Πεμπτουσία

Η Ιστοσελίδα του: http://klauskenneth.com/index.html

Η Ορθόδοξη Θεολογία με… καρέκλες

Μια παραστατική παρουσίαση της διαφοράς της θεολογίας περί σωτηρίας, Προτεσταντισμού και Ορθοδοξίας, από τον υποδιάκονο Στηβ Ρόμπινσον.

ΠΗΓΗ: ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ