Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Β' Γ/σίου: 21η διδ. ενότητα - Ο Ιησούς ελευθερώνει από την ασθένεια

 Μαθήματα ζωής ... - «Το τελευταίο τρίποντο της ζωής μου δεν το έχω βάλει ακόμα».


Η Μαρία Λαρεντζάκη βραβεύτηκε στο Προεδρικό Μέγαρο απ’ τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κύριο Παπούλια. Ήταν μια πολύ συγκινητική τελετή, όπου έγινε η απονομή του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος της Τιμής.
Το Βραβείο της "Τιμής" δόθηκε στην Μαρία Λαρεντζάκη, γιατί της άξιζε!
Η Μαρία είναι το παράδειγμα του πείσματος, της δύναμης, του θάρρους και της ελπίδας για όλους εμάς.
Η Μαρία δυο μέτρα κοπέλα, ήταν δευτεραθλήτρια του Ελληνικού πρωταθλήματος, με την ομάδα της Αγίας Παρασκευής. Δεν μπόρεσε όμως να κατακτήσει κι άλλο το μπάσκετ, γιατί τον Αύγουστο του 1991 είχε ένα ατύχημα με αυτοκίνητο. Μετά απ' αυτό και από πολλές δύσκολες εγχειρήσεις στο εξωτερικό, έμεινε καθηλωμένη στο αναπηρικό καροτσάκι.

Μέσα σε Νοσοκομείο γνώρισε τον άντρα της και στήριγμά της τον Σταμάτη. Τον άνδρα που ερωτεύτηκε όχι μόνο το σώμα της, αλλά και την ψυχή της!
Μαζί του έκανε παιδιά ρισκάροντας την υγεία της. Και όχι ένα! Πέντε παρακαλώ! Τα τελευταία δίδυμα ήταν το μεγάλο ρίσκο της ζωής της.
«Όχι!» της έλεγε ο γιατρός. «Κινδυνεύεις κι εσύ και τα παιδιά. Πρέπει να κάνεις έκτρωση!»
«Όχι! Ποτέ!», επέμενε
η Μαρία και με μεγάλη πίστη στον Θεό, γέννησε άλλα δυο υγιέστατα κοριτσάκια.
Σύμφωνα με την ίδια, η ζωή της δίδαξε πως :
«Όταν γκρεμίζεται ένα όνειρο, γεννιέται κάποιο άλλο».

Πιστεύει ότι:
«Κάθε δυσκολία είναι μία εμπειρία που μας κάνει δυνατότερους και σοφότερους».

Πιστεύει πως:
«Με ελπίδα, δύναμη και πίστη στον Θεό, όλοι έχουμε την δύναμη να αγγίξουμε το όνειρο».

Είναι ευτυχισμένη και λέει πως:
«Κι αν δεν της έδωσε ο Θεός το θαύμα να περπατήσει, τις έδωσε πέντε άλλα!
Ραφαηλία, Μεταξία, Θοδωρή, Δανάη και Εβελίνα, τα ονόματά τους.
Πέντε ξεχωριστά θαύματα!»
που είναι για την Μαρία:
«Η δύναμη και η συνέχεια της ύπαρξής της!»
Την λατρεύουν και την θαυμάζουν τα πέντε παιδιά της. Είναι υπερήφανα πολύ για την μαμά τους.
Και πώς να μην είναι;
Και συγκινούνται…



Αξιοποιήστε, παιδιά, την παραπάνω "εμπειρία ζωής" και ετοιμάστε μια μικρή εργασία με θέμα: 
¨Πώς αντιμετωπίζει η ίδια η Μαρία Λαρεντζάκη την αναπηρία της; - Είναι για την ίδια τιμωρία Θεού για τις αμαρτίες της; - Ποιο είναι το αληθινό Θαύμα για εκείνη;"

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας κύριε! Είμαι ο Κωστής από το Β΄5!Θα σας γράψω εδώ την απάντηση μου!
Πιστεύω ότι το θεωρεί ως ευλογιά. Επίσης δεν πιστεύω ότι αντιμετωπίζει λίγες δυσκολίες! την βοηθάει η οικογένεια της και και τα 5 παιδιά που έχει!!ο άντρας της την βοηθάει παρά πολύ !!το θαύμα για εκκινεί είναι ότι παρά της δυσκολίες που είχε κατάφερε και γέννησε 5 υγιέστατα παιδιά!

web-theologos είπε...

Αγαπητέ Κωστή να 'σαι καλά επιτέλους έλαβα το σχόλιο σου -χωρίς να είναι δικό σου το σφάλμα - πολύ όμορφη η απάντηση σου, εύχομαι και σε σένα και στον αδελφό σου και την οικογένεια σου να είστε ευλογημένοι!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστω πολυ κυριε,
πραγματικα ειναι μια πολυ συγκηνιτικη ιστορια και οπως ειχατε αναφερει,
...<>...
Κυριακη
Β'1

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η εμπειρία δεν είναι ευλογία, μάλλον αδικία είναι. Να βρεθείς από τη μια στιγμή στην άλλη έτσι. Όσο για τον άντρα της, την παράτησε. Για δώστε μια λογική εξήγηση για όλα αυτά. Και το θέλημα θεού δεν είναι λογική εξήγηση.

web-theologos είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε -η κάθε εμπειρία είναι ευλογία αρκεί να βρεις τη δύναμη (και σίγουρα όχι μόνος σου) Μάρτυρας στην περίπτωση της τα 5 παιδιά, τώρα μπορώ εγώ να κρίνω το σύζυγο της από τη στιγμή που η ίδια δεν το κάνει; Ο κάθε αγώνας έχει και τις αστοχίες του... η ίδια ισχυρίζεται έστω και μόνη με 5 παιδιά ότι δεν έχει βάλει το τελευταίο της τρίποντο... Και εν τέλει, τι στη ζωή μας είναι λογικό και τι όχι, εσύ μπορείς να μας το διδάξεις; εγώ πάντως όχι!!! Ας το αφήσουμε στο Θεό λοιπόν...

Ανώνυμος είπε...

Ολα ειναι θελημα Θεου και το λεω αυτο χωρις να ειμαι μοιρολατρης.Οι δυσκολιες ειναι μεσα στη ζωη, ειτε μικρες ειτε μεγαλες.Σημασια εχει να μη σκυβουμε το κεφαλι και να προσπαθουμε παντα για το καλυτερο που μπορουμε...Ολοι κρυβουμε μεσα μας δυναμη που δεν γνωριζουμε πως την κατεχουμε μεχρι τη στιγμη που θα την χρειαστουμε.Κανεις δεν μπορει να μας εμποδισει να ονειρευομαστε και να ελπιζουμε εκτος απο τον ιδιο μας τον εαυτο.Παιρνουμε αποφασεις για καθε βημα τις ζωης μας και πρεπει να τις υποστηριξουμε.Δεν εχω μετανοιωσει για τις επιλογες μου και δεν νοιωθω οτι αδικηθηκα απο την ζωη με αυτο που μου συνεβη.Η ζωη ειναι ομορφη παρα τις δυσκολιες της, αρκει να μην ψαχνουμε την ευτυχια βλεποντας μακρια, αλλα κοιτωντας πρωτα μεσα μας...και μετα στα ματια αυτων που αγαπαμε και μας αγαπουν..Να ειστε ολοι καλα.Μαρια Λαρεντζακη

web-theologos είπε...

Σ΄ ευχαριστώ Μαρία, γιατί οι μαθητές μου, η οικογένειά μου και εγώ προσωπικά χρειαζόμαστε στην εποχή μας τέτοια πρότυπα ...