Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Η Αγία Γραφή σε μορφή Mp3!!!








Πατήστε πάνω στην εικόνα

αλλά και την Παλαιά Διαθήκη με μουσικές επιλογές ή και χωρίς!

Αναδημοσίευση: από το εξαιρετικό ιστολόγιο e- Θρησκευτικά

Η ζωή του Χριστού μέσα από πίνακες μεγάλων ζωγράφων

ΠΗΓΗ: θρησκευτικά...ζωής!!! -   ιστολόγιο "λογομνήμων..."

Πιέρο ντε λα Φραντσέσκα: “Η Βάπτιση του Χριστού”
Λουσμένος σ’ ένα ομοιόμορφο και διάχυτο φως, που σχεδόν καταργεί τις σκιές, ο Χριστός αποκτά την ιεροπρέπεια αρχαίου ειδώλου λαξευμένου σε ελεφαντόδοντο ή αλάβαστρο. Ο ζωγράφος τον έχει απομονώσει σε μια ιερή και απαραβίαστη σφαίρα. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, που ενώ τελεί το μυστήριο δείχνει να αποτραβιέται, σαν να μην μπορεί να περάσει το κατώφλι ανάμεσα στο γήινο και το θεϊκό.




Πάολο Βερονέζε: “Ο Χριστός και η Σαμαρείτιδα”

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος: “Η εκδίωξη των εμπόρων από τον ναό”

Ο Χριστός, με μια αποφασιστική χειρονομία, χωρίζει τους κολασμένους στα αριστερά από τους εκλεκτούς στα δεξιά. Ο διαχωρισμός τονίζεται από την παλαδιανή αρχιτεκτονική του βάθους. Μπροστά από το τόξο τοποθετείται ο Χριστός, ενώ τα δυο ανάγλυφα ανάμεσα στους κίονες αντιστοιχούν στις δύο πλευρές της σύνθεσης: Στα αριστερά η εκδίωξη του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο απηχεί τη βίαιη χειρονομία του Χριστού που κρατάει το μαστίγιο. 


Ραφαήλ: “Η Μεταμόρφωση του Ιησού”


Στο κέντρο του τέλειου κύκλου που σχηματίζουν οι φιγούρες του επάνω μέρους, απεικονίζεται η Μεταμόρφωση του Ιησού, μέσα σ’ έναν θρίαμβο φωτός που υπονοεί ταυτόχρονα την ανάσταση, την ανάληψη αλλά και το τέλος των αιώνων.
Στο κάτω μέρος, όπου κυριαρχεί ο σκούρος χρωματισμός, ξεχωρίζουν δύο ομάδες, χωρισμένες από ένα διαγώνιο κενό. Η ομάδα αριστερά χαρακτηρίζεται από πλατειές κινήσεις, που υπογραμμίζονται από τη χρήση χρωμάτων πιο φωτεινών και ζεστών και από ένα κιαροσκούρο που προσδίδει ένα εφέ μεγαλύτερης απαλότητας.



Τιντορέτο: “Μυστικός Δείπνος”

Η ακραία αίσθηση βάθους δημιουργείται εδώ μέσω της διαγώνιας τοποθέτησης του μεγάλου τραπεζιού, σε συνδυασμό και με το γεωμετρικό μορφότυπο του δαπέδου. Η επιβλητικότητα της σκηνής οφείλει πολλά στο φως, που προέρχεται αποκλειστικά από την κρεμασμένη από την οροφή λάμπα και από το φωτοστέφανο του Χριστού. Το γεγονός λαμβάνει χώρα εν μέσω μιας νατουραλιστικής αναπαράστασης της πραγματικότητας, με ορισμένα δευτερεύοντα επεισόδια (όπως η γάτα που πάει να κλέψει τρόφιμα από το καλάθι, ή οι δουλειές που κάνουν οι υπηρέτες) να πλαισιώνουν την έντονα πνευματική και συμβολική σκηνή.

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Dare to Be...

Αναδημοσίευση: e- Θρησκευτικά


 Dare to Be

When a new day begins, dare to smile gratefully.

When there is darkness, dare to be the first to shine a light.

When there is injustice, dare to be the first to condemn it.

When something seems difficult, dare to do it anyway.

When life seems to beat you down, dare to fight back.

When there seems to be no hope, dare to find some.

When you’re feeling tired, dare to keep going.

When times are tough, dare to be tougher.

When love hurts you, dare to love again.

When someone is hurting, dare to help them heal.

When another is lost, dare to help them find the way.

When a friend falls, dare to be the first to extend a hand.

When you cross paths with another, dare to make them smile.

When you feel great, dare to help someone else feel great too.

When the day has ended, dare to feel as you’ve done your best.

Dare to be the best you can –

At all times, Dare to be!”
― Steve Maraboli

5.000 ΖΩΓΡΑΦΟΙ, 100.000 ΠΙΝΑΚΕΣ.

More than 5,000 artists and 100,000 paintings make us the largest online Web Museum in the world!
Artist:Rembrandt Van Rijn
Title:Christ In The Storm On The Sea Of Galilee
Museum:Private collection

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΙΟΣ;


Αναδημοσίευση: ΒΗΜΑΤΑ π.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Κέρκυρα, 26 Οκτωβρίου 2013
 Αναρωτιόμαστε κάποιες στιγμές τι ήταν αυτό που έκανε κάποιους ανθρώπους να αποφασίσουν να ακολουθήσουν το δρόμο της πίστης νικώντας την ίδια τη ζωή και τα δώρα της. Το παράδειγμα του Αγίου Δημητρίου είναι χαρακτηριστικό. Με γνώμονα τα κοσμικά μέτρα ήταν ένας απόλυτα επιτυχημένος άνθρωπος. Επαγγελματικά ξεχωρίζει. Στρατιωτικός γενναίος και με πλήρη αποδοχή από το σύστημα εξουσίας της εποχής του. Μέλλον ευοίωνο. Οι συστρατιώτες του πιστεύουν σ’ αυτόν και εμπνέονται από αυτόν στην καθημερινή ζωή του στρατοπέδου. Η δόξα του δεδομένη. Η νιότη του αφορμή χαράς τόσο για τον ίδιο, όσο και για όσους συναναστρέφονται μ’ αυτόν. Θα μπορούσε να κάνει οικογένεια αν ήθελε, θα μπορούσε να γίνει ευτυχισμένος, όπως κάθε άνθρωπος.




Κι Όμως εκείνος επιλέγει έναν άλλο δρόμο. Ρήξης και ανατροπής. Τόσο έναντι των αξιών της ζωής και της εποχής, όσο και έναντι των πειρασμών που ο εαυτός του ήταν ξεκάθαρο ότι βίωνε. Γιατί δε γίνεται μέσα σου να μη νιώθεις έντονη την ροπή να γίνεις άκοπα σχεδόν ό,τι όλοι θα αποδέχονταν, αλλά και η ανθρώπινη φύση θα συγκατένευε ως καταξίωση, πληρότητα, νόημα ζωής.

Διαλέγει έναν δρόμο όχι ζωής, αλλά θανάτου. Θανατώνει τον εαυτό του. Την δόξα του. Την αποδοχή του από τους άλλους. Τα μέτρα της ευτυχίας που η ζωή χαράζει. Τα παραδεδομένα. Τους θεούς του κόσμου. Τα πάντα που θα περίμενε ο καθένας να τον ευχαριστούν και να τον αναπαύουν. Διαλέγει την πίστη ως θάνατο. Ως νέκρωση. Ως ρήξη. Ανατρέπει το αναμενόμενο. Και δεν μένει στην ανατροπή αναφορικά με τον εαυτό του. Επιλέγει να καταστήσει κοινωνούς της ανατροπής όλους όσους γνωρίζει. Όχι μόνο τότε. Αλλά στους αιώνες.

Γίνεται διδάσκαλος. Όχι του πώς κατακτάς τη ζωή που σου χαρίζεται απλόχερα, αλλά μιαν άλλη Ζωή. Αυτήν που δίνει ο Χριστός. Την Αλήθεια. Που δίδεται μόνον έναντι θανάτου. Διαλέγει να είναι χριστιανός και να μοιραστεί αυτή την ιδιότητα εγκαταλείποντας κάθε τι. Μιλά και πληρώνει γι’ αυτό. Φυλακίζεται και περιμένει το θάνατο. Κι ενώ ο καθένας από εμάς θα ησύχαζε μέσα στην αγωνία της ύπαρξης που γνωρίζει ότι έρχεται η στιγμή που θα εγκαταλείψει αυτό που γνωρίζει, αυτό που βιώνει, αυτό του οποίου έχει εμπειρία, δηλαδή τον παρόντα αιώνα, εκείνος διαλέγει να μιλά γι’ αυτό που για εμάς τους πολλούς είναι απρόσιτο και ίσως ακατανόητο. Το μυστήριο της κοινωνίας και της αγάπης που έρχεται μέσα από τον θάνατο. Την Ανάσταση που βιώνει εκείνος που ζει τον Χριστό όχι ως προσδοκία, αλλά ως εμπειρία. Ως επιλογή αυταπάρνησης.

«Ο Θεός του Δημητρίου, βοήθει μοι», αναφωνεί ο νεαρός μαθητής του Νέστορας και συντρίβει τον γίγαντα Λυαίο που προκαλεί με θάνατο αυτούς που έχουν επιλέξει τον θάνατο. Και ο διδάσκαλος γνωρίζει τη στιγμή που ο μαθητής του ξεκινά για το στάδιο ότι τόσο εκείνον όσο και τον ίδιο, παρά τη νίκη, τους περιμένει ο θάνατος. Και είναι έτοιμος. Μόνο όταν έχεις νικήσει το θάνατο πεθαίνοντας για ό,τι και Όποιον αγαπάς ο θάνατος είναι για σένα πέρασμα. Πάσχα. Συνάντηση με τον Αγαπημένο. Και δώρο στους αιώνες για όλη την ανθρωπότητα που μαθαίνει τόσο όταν είσαι στη ζωή του κόσμου τούτου, όσο και όταν Ζεις αθανατισμένος κοντά στην αιώνια Ζωή.

Να γιατί ο Άγιος. Για να μπορούμε όσοι φέρουμε το όνομα «χριστιανός» να νιώθουμε τη χαρά της νίκης κατά του θανάτου. Κατά των όσων περιμένουν οι άλλοι, ο κόσμος, η ζωή από εμάς. Όχι γιατί είναι όλα άσχημα ή υποτιμητικά. Αλλά γιατί υπάρχει Εκείνος που αν αποφασίσουμε να προχωρήσουμε σε ρήξη με τις όποιες προσδοκίες, γίνεται και για μας η όντως Ζωή. Δρόμος δύσκολος. Δρόμος όμως προκλητικός και ταυτόχρονα που σε κάνει αληθινά γενναίο και δυνατό. Κι ας μην νιώσεις ποτέ μέσα σου ότι είσαι κάτι το ξεχωριστό. Γιατί οι Άγιοι δεν θεωρούσαν ότι κάνουν τίποτε περισσότερο από αυτό που το όνομά τους τούς καλούσε να είναι . Αληθινοί χριστιανοί. Ό,τι χάσαμε. Ό,τι ίσως χρειάζεται να αναζητήσουμε. Στην Εκκλησία, στην κοινωνία, στον εαυτό μας. 
«Θεέ του Δημητρίου και δικέ μας, βοήθησον ημίν».



Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Ένα καντήλι σβήνει το φασισμό...

Η μαρτυρία του Γερμανού συγγραφέα Έρχαρτ Kέστνερ για μια γυναίκα στην Κρήτη που άναβε τα καντήλια στους τάφους των Γερμανών στρατιωτών λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο. Μια ηχηρή απάντηση στο μίσος και στο φασισμό...


Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Ψηφιδωτά και Ιστορία

ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ – ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ


Πρώιμες μορφές ψηφιδωτών έργων για διακοσμητική χρήση δημιουργήθηκαν από τους λαούς της Μεσοποταμίας. Πρώτοι οι Σουμέριοι την 3η χιλιετία π.Χ. δημιουργούν διακοσμητικές επιφάνειες με τη σύνθεση διαφόρων ημιπολύτιμων υλικών. Στα αυτοκρατορικά παλάτια της πόλης Uruk υπήρχαν επιφάνειες επενδυμένες με μεγάλες κεραμικές ψηφίδες κωνικού σχήματος (2η χιλιετία π.Χ). Στην αιγυπτιακή τέχνη χρησιμοποιούνταν ετερόκλητα υλικά για την επένδυση πολύτιμων κατασκευών (χρυσός θρόνος Τουταγχαμών).

Ωστόσο η έννοια του ψηφιδωτού συνδέεται κυρίως με τη μορφή που κυριάρχησε στο χώρο της Μεσογείου, δηλαδή ως ανθρώπινη ανάγκη για διαμόρφωση ανθεκτικών στη χρήση δαπέδων.

Τα αρχαιότερα δείγματα φανερώνουν ότι ήδη τον 9ο αιώνα (Arslan-Tash, Til Barsib), και τον 8ο π.Χ. αιώνα (Γόρδιο, Muela de Castulo), χρησιμοποιούνταν ακατέργαστα από τον άνθρωπο υλικά όπως τα βότσαλα, που, σε συνδυασμό με τη χρήση κονιαμάτων ως υπόστρωμα, σχημάτιζαν ανθεκτικά δάπεδα. Η δε χρήση δίχρωμων βοτσάλων εξασφάλιζε τις ανάγκες της διακόσμησης.

Η ανάγκη πλουσιότερης διακόσμησης των δαπέδων οδήγησε στη δημιουργία ζωγραφικών παραστάσεων με τη χρήση βοτσαλωτών ψηφίδων. Τα αποτελέσματα ήταν εξαίρετα, όπως καταμαρτυρούν τα βοτσαλωτά δάπεδα του 4ου αιώνα π.Χ. στη Πέλλα, την Όλυνθο και την Ερέτρια. Το ψηφιδωτό, από χρηστική τεχνική, μεταμορφώνεται πλέον σε υψηλή μορφή δημιουργίας, τέχνη ακριβή, που συναντάται κυρίως σε σημαντικά οικοδομήματα..

Ήδη τον 6ο αιώνα π.Χ. οι ψηφοθέτες έχουν αποδεσμευτεί και από τους περιορισμούς του σχήματος και του χρώματος των βοτσάλων. Χρησιμοποιούσαν κομμένα βότσαλα ή διάφορες πέτρες διαμορφώνοντας τετράπλευρες ή ακανόνιστου σχήματος ψηφίδες σύμφωνα με ανασκαφικά ευρήματα στην αρχαία Καρχηδόνα.


Στην ελληνιστική εποχή τα βοτσαλωτά δάπεδα αποτελούν πλέον τη μειοψηφία των ψηφιδωτών. Με κύρια κέντρα παραγωγής κυρίως στην ανατολική Μεσόγειο (Πέργαμο, Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, Δήλο, Σάμο, Πομπηία κ.α.), η χρήση των ψηφιδωτών δαπέδων εξαπλώνεται παντού. Δωμάτια, εξέδρες, αίθρια, περιστύλια, λατρίνες σε δημόσια κτήρια, κοινόχρηστους χώρους και ιδιωτικές κατοικίες, διαθέτουν ψηφιδωτά δάπεδα διαφόρων τυπολογιών ανάλογα με το κόστος κατασκευής.


Οι ψηφιδωτές δημιουργίες με το υψηλότερο κόστος κατασκευής (εμβλήματα) αν και παραμένουν δέσμιες της πιστής αντιγραφής ζωγραφικών προτύπων, δημιουργούν εξαιρετικά αισθητικά αποτελέσματα. Σε αυτό συμβάλλουν τόσο η μεγάλη χρωματική διαβάθμιση των λίθινων ψηφίδων, η χρήση τεχνητών υλικών (υαλόμαζες και φαγεντιανή, για χρώματα δυσεύρετα στη φύση), όσο και η εφαρμογή μεθοδολογιών που ενισχύουν το ζωγραφικό αποτέλεσμα. Ωστόσο και στις απλούστερες κατασκευές, είναι φανερό ότι οι ψηφοθέτες διαθέτουν αξεπέραστες – στις μέρες μας – ικανότητες σύνθεσης των ψηφίδων.


Για το ψηφιδωτό δεν υπάρχει πλέον κανένας περιορισμός. Με απεριόριστες διακοσμητικές δυνατότητες και βασιζόμενο στις δεδομένες υψηλές αντοχές των υλικών που το συνθέτουν (πλεονέκτημα άλλωστε που το καθιέρωσε), το ψηφιδωτό κατακτά οποιαδήποτε αρχιτεκτονική επιφάνεια.

Στη ρωμαϊκή εποχή η τέχνη του ψηφιδωτού εξαπλώνεται σε όλες τις επαρχίες της αυτοκρατορίας, ενώ παράλληλα βρίσκει νέες εφαρμογές σε επιφάνειες με συνεχή παρουσία τρεχούμενου νερού (νυμφαία και σιντριβάνια), καθώς και σε τοίχους περίφημων οικοδομημάτων, όπως η Domus Aurea 
του Νέρωνα, όπου για πρώτη φορά διαπιστώνεται η χρήση ψηφίδων στην κατασκευή των οποίων χρησιμοποιούνται φύλλα χρυσού.

Η βυζαντινή τέχνη θα υιοθετήσει την τέχνη του ψηφιδωτού, για να προσφέρει μοναδικά αριστουργήματα. Παράλληλα το ψηφιδωτό αναλαμβάνει πρωτεύοντα ρόλο για τη δημιουργία της υπερβατικής ατμόσφαιρας των χριστιανικών ναών, με κυρίαρχο κέντρο παραγωγής την Κωνσταντινούπολη.
Είναι η εποχή που το ψηφιδωτό χάρη στα υλικά του ταυτίζεται με το φως. Στην πραγματικότητα το αιχμαλωτίζει, δίνοντας του άλλη διάσταση. Και είναι αυτή η αίσθηση και αντίληψη που αποτυπώθηκε και σε επιγραφή του Αρχιεπισκοπικού Παρεκκλησίου της Ραβέννας, όπου αναφέρεται ότι “ή το φως γεννήθηκε εδώ, ή εδώ ελεύθερα βασιλεύει”.


Είναι επιπλέον η εποχή που το ψηφιδωτό επιβάλλεται στη ζωγραφική αντιμετωπίζοντάς τη χωρίς αναστολές. Αντίθετα, επιδιώκει να τονίζει τη διαφορετικότητά του σε κάθε λεπτομέρεια, κυριαρχώντας στη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων. Περίοδος ακμής για την κυρίαρχη αυτή θέση του ψηφιδωτού αποτελεί ο 5ος, 6ος και 7ος αιώνας, με την πόλη της Ραβέννας να κατέχει εξέχουσα θέση λόγω της μεγάλης ποσότητας και εξαιρετικής ποιότητας ψηφιδωτών δημιουργιών που κοσμούν τους εσωτερικούς χώρους μνημείων και ναών.

Τελευταία εποχή θριάμβου του επιτοίχιου βυζαντινού ψηφιδωτού αποτελεί το χρονικό διάστημα μεταξύ 11ου και 13ου αιώνα, περίοδος κατά την οποία οι ψηφιδωτές παραστάσεις υποτάσσονται για μία ακόμα φορά στη ζωγραφική υπηρετώντας κατά κύριο λόγο τα εξαίρετα ζωγραφικά πρότυπα που ερμηνεύουν. Η υποταγή της τεχνικής του ψηφιδωτού στις απόλυτα ζωγραφικές αποδόσεις των έργων δεν θα ξεπεραστεί, αλλά αντίθετα θα αμβλυνθεί τους επόμενους αιώνες. Ενδεικτικά αναφέρονται οι φορητές εικόνες του 12ου, 13ου και 14ου αιώνα, καθώς και οι ψηφιδωτές παραστάσεις που δημιουργούνται με την πρωτοεμφανιζόμενη μεθοδολογία της έμμεσης ψηφοθέτησης, από τη σχολή της Βενετίας αρχικά και τα εργαστήρια του Βατικανού και της Αγίας Πετρούπολης στη συνέχεια.

Αυτή η αντίληψη της τέχνης του ψηφιδωτού ως τεχνικού μέσου για την απόδοση ζωγραφικών έργων, με εξαίρεση ελαχίστων περιπτώσεων, θα καθορίσει την τύχη του ψηφιδωτού μέχρι τις μέρες μας.
Σήμερα το ψηφιδωτό, υιοθετώντας πολυάριθμες μορφές και χρήσεις, διατηρώντας την άρρηκτη σχέση του με τη ζωγραφική ή τονίζοντας την αυτονομία του, χαράζει νέους δρόμους στην αναζήτηση καινούργιας ταυτότητας. Τα αποτελέσματα της πορείας θα καταγραφούν μετά από την απαραίτητη χρονική απόσταση.

Πηγή: Ψηφιδωτά και Ιστορία.

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Ταξιδεύω...

Αναδημοσίευση: Θρησκευτικά ... αλλιώς!!!


Στα ουράνια ταξιδεύω,
πάνω απ' τη γη χορεύω,
είναι τα πάντα γιορτινά κι ας μην έχω φτερά δεν ζηλεύω, από τη ταράτσα του μυαλού βλέπω τα πάντα γιορτινά
 
Ανοίγω το παράθυρό μου κι απλώνω τα χέρια, για να πιάσω τα σύννεφα και κάθε φορά που πέφτω, απλά ελπίζω σ'ένα αύριο καλύτερο από σήμερα 
Όσο υπάρχει το χαμόγελο, υπάρχει ελπίδα, αυτό στις δύσκολες καταστάσεις το είδα και ο επιμένων νικά, αρκεί να'χει γροθιά
με θετικά συναισθήματα φορτισμένη
 
Μη τρελαίνεσαι λοιπόν όταν στραβά τα πάντα πάνε και κανείς τριγύρω δεν καταλαβαίνει, όταν τα δύσκολα την πόρτα σου χτυπάνε
εσύ να τους κάνεις δώρο μία νύχτα μεθυσμένη.
Να αντιστέκεσαι, στα πόδια σου να στέκεσαι,
τα όμορφα να σκέφτεσαι κι όλα καλά θα πάνε Θα'ρθουν και οι μέρες που ονειρεύεσαι
και όλα τα άσχημα αστείες αναμνήσεις θα'ναι...
Στα ουράνια ταξιδεύω,
πάνω απ' τη γη χορεύω,
είναι τα πάντα γιορτινά κι ας μην έχω φτερά δεν ζηλεύω, από τη ταράτσα του μυαλού βλέπω τα πάντα γιορτινά
 
Ανοίγω το παράθυρό μου κι απλώνω τα χέρια,για να πιάσω τα σύννεφα και κάθε φορά που πέφτω, απλά ελπίζω σ'ένα αύριο καλύτερο από σήμερα 
Τα λουλούδια τραγουδάνε και τα τραγούδια μυρίζουν τόσο όμορφα τα κύματα στον ουρανό ψηλά πετάνε και χορεύουν τα πουλιά στη βροχή όλο το απόγευμα 
Όλοι οι ανθρώποι χαιρετιούνται, αγκαλιάζονται Έξω στο δρόμο κυκλοφορεί αγάπη, τα παιδιά σε αλάνες όλη μέρα παίζουνε και ο έρωτας μέσα στα πάρκα ακόμα υπάρχει 
Κι αν αυτές σου μοιάζουνε εικόνες ξένες, τότε δημιούργησέ τες μόνος σου, ψάξε να βρεις την αφορμή, τον τρόπο και τη στιγμή ώστε να χτίσεις μια δικιά σου εκδοχή 
Χαμογέλα όταν σε ρίχνουνε απότομα κι βάλε πείσμα να σηκωθείς ξανά, όλα τα χρώματα κλεισμένα είναι σε φίρμες, σε ασπρόμαυρα, εμφάνισέ τα ακόμα μια φορά... 
Στα ουράνια ταξιδεύω,
πάνω απ' τη γη χορεύω,
είναι τα πάντα γιορτινά κι ας μην έχω φτερά δεν ζηλεύω, από τη ταράτσα του μυαλού βλέπω τα πάντα γιορτινά
  
Ανοίγω το παράθυρό μου κι απλώνω τα χέρια,για να πιάσω τα σύννεφα και κάθε φορά που πέφτω, απλά ελπίζω σ'ένα αύριο καλύτερο

Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2013/10/blog-post_34.html#ixzz2hucrgby2

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Περιήγηση σε μια Συναγωγή - από το Αποθετήριο Μαθησιακών Αντικειμένων Φωτόδεντρο

Πατήστε πάνω στην εικόνα και επισκεφτείτε τη σελίδα του Μαθησιακού αντικειμένου

Οι μαθητές μπορούν να ανακαλύψουν τα βασικά σημεία σε μια Συναγωγή, να δουν εικόνες και να διαβάσουν τα αντίστοιχα κείμενα πατώντας με το ποντίκι σε πλαίσια - επικεφαλίδες

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Βουδιστικός Ναός/δραστηριότητα - από το Αποθετήριο Μαθησιακών Αντικειμένων Φωτόδεντρο

Πατήστε πάνω στην εικόνα και επισκεφτείτε τη σελίδα του Μαθησιακού αντικειμένου

Οι μαθητές μπορούν να ανακαλύψουν τα βασικά σημεία σε ένα βουδιστικό ναό, να δουν εικόνες και να διαβάσουν τα αντίστοιχα κείμενα πατώντας με το ποντίκι σε πλαίσια - επικεφαλίδες



Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Χαμογέλα μου, έτσι θέλω να αρχίσει η μέρα μου...

...Πάντα το βλέμμα στον ουρανό. Για να πετάξω πιο ψηλά απ'τα άστρα, για να φτάσω πιο ψηλά από δαύτα θέλει κόπο και προσπάθεια...
 http://www.youtube.com/watch?v=q6c87a1IMVA

Φύγαμε.
Που θα πάμε δε μπορώ να σου πω.
Πάρε το πρώτο τρένο και έλα.
Δε με νοιάζει το μέρος αρκεί να είσαι εδώ.

Γυρνάω σε τόπους με ανθρώπους καλοπροαίρετους και ανθρώπους με κακούς τρόπους. Όλοι ποικίλουν μα όλοι ίδιοι τείνουν να γίνουν και ας μην το έχουν στο μυαλό τους. Πάντα όλοι βάζουν τον εαυτό τους πάνω απ'όλα και όλους. 

Και εγώ μία από τα ίδια ή και χειρότερος για ποιόν να μιλήσω; Μες στη βαβούρα σε σκέφτομαι και κάνω τη σκέψη νήσο για να ακουμπήσω λίγο να σταθώ στον ίσκιο. 
Να τονίσω ότι καθετί στον καιρό του διότι βιάζονται να μεγαλώσουν όλοι και χάνουν τη νιότη γρήγορα. 
Αναμφίβολλα κατά καιρούς και ανά διαστήματα περνάμε κύματα και ζόρια (ναι). 

Χαμογέλα μου, έτσι θέλω να αρχίσει η μέρα μου. Πέρασα δύσκολα, στα πόδια
μου στέκομαι και δε λύγισα, τα άφησα πίσω μου και δεν κοίταξα και φεύγω πάω μπροστά πάω ψηλά.

Ακόμα και αν μεγάλωσα και άλλαξα οι μέρες,τα χρόνια κυλάν σα θάλασσα και φεύγουν. Πάντα εδώ πέρα με έχουν.
Γιατί οι γύρω μου τρέχουν αναρωτιέμαι. Έχω τόσα να ρωτήσω είμαι μικρός και δε γνωρίζω. Στο νου μου διάφορα.
Άλλα σημαντικά και άλλα αδιάφορα, άλλα κράτησα άλλα τ'άφησα. Αλλά ο νους μου μπάλα τρέχει σε μέρη άλλα.
Πάντα το βλέμμα στον ουρανό. Για να πετάξω πιο ψηλά απ'τα άστρα, για να φτάσω πιο ψηλά από δαύτα θέλει κόπο και προσπάθεια. Μουτζούρες στις σελίδες, στα τετράδια, στα βιβλία και στην τσάντα μου.
Αυτά με μεγαλώσανε γιαυτό μέχρι σήμερα τα φυλάω στη ντουλάπα μου.

1453, η Άλωση της Πόλης - από το National Geographic (HQ)


...Στο οπτικοακουστικό λεύκωμα "1453: Η άλωση της Πόλης" καταγράφεται σε μορφή τόσο βιβλίου όσο και ντοκιμαντέρ όλο το τραγικό κεφάλαιο της ιστορίας που κλείνει με την πτώση της Βασιλεύουσας. 
Με την ποιότητα που χαρακτηρίζει το National Geographic κατανοούμε πλήρως τα συμβάντα που δεν είναι τόσο γνωστά όσο θα έπρεπε.

(από το εκδοτικό σημείωμα του Ν. Μάργαρη)
http://www.youtube.com/watch?v=53yfMlws7DI&feature=em-subs_digest-vrecs

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Μόνο δυο λέξεις...



Κάποτε υπήρχε ένα μοναστήρι που ήταν πολύ αυστηρό. Ακολουθώντας όρκο σιωπής, κανένας δεν επιτρεπόταν να μιλήσει. Αλλά υπήρχε μια εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα. Κάθε δέκα χρόνια οι μοναχοί μπορούσαν να πουν δυο λέξεις. Αφού πέρασε τα δέκα πρώτα χρόνια στο μοναστήρι, ένας μοναχός πήγε στον ηγούμενο.
«Πέρασαν δέκα χρόνια» του είπε ο ηγούμενος. «Ποιες είναι οι δυο λέξεις που θα ήθελες
να πεις;»«Κρεβάτι… σκληρό…» του είπε.
«Κατάλαβα» του είπε ο ηγούμενος.
Δέκα χρόνια αργότερα ξαναγύρισε στο γραφείο του ηγούμενου.
«Πέρασαν αλλά δέκα χρόνια, ποιες είναι οι δυο λέξεις που θα ήθελες να πεις;»
«Φαγητό… χάλια…» είπε ο μοναχός
«Κατάλαβα»
Πέρασαν ακόμα δέκα χρόνια και ο μοναχός συνάντησε ξανά τον ηγούμενο που τον ρώτησε:
«Ποιες είναι οι δυο λέξεις σου μετά από αυτά τα δέκα χρόνια;»
«Εγώ… παραιτούμαι…» είπε ο μοναχός.
«Λοιπόν, βλέπω το γιατί» είπε ο ηγούμενος «το μόνο που κάνεις είναι να παραπονιέσαι!»
30 χρονια 6 λεξεις

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Ἡ Πηγή καί τό Ποτάμι.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:http://tokandylaki.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

Ὅλα τά ποτάμια πᾶνε στήν θάλασσα· καί ἡ θάλασσα νερό δέν χορταίνει (Ἐκκλ. 1,7)! 


Τί ὄμορφα λόγια!
Ποτάμια εἶναι οἱ ἅγιοι. Ἔργο τους καί ἀποστολή τους εἶναι, μέ τά ἔργα τους, μέ τίς ἀρετές τους, καί μέ τά λόγια τους, νά ποτίζουν τήν διψασμένη γῆ: τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦν σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή στήν γῆ κατά σάρκα.
Μά ὅση δραστηριότητα καί ἄν ἀναπτύσσουν οἱ ἅγιοι, καί ὅσες καί ἄν δίνουν συμβουλές, οἱ ἄνθρωποι θά μένουν διψασμένοι, ἄν δέν ψάξουν νά βροῦνε οἱ ἴδιοι τόν τρόπο, νά ξαναγυρίσουν μόνοι τους, μέ τήν καρδιά τους, στήν Πηγή ἐκείνη, ἀπό τήν ὁποία ξεπηγάζουν τά ἔργα πού κάνουν οἱ ἅγιοι.
Καί ὅσο θά τό ἀμελοῦν, ὅσο θά ἀμελοῦν νά ξαναγυρίσουν μέσα τους, στήν καρδιά τους, στόν ἔσω ἄνθρωπο καί νά πιαστοῦν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ μας, καί νά δεθοῦν μέ πόθο μαζί Του, τό χέρι τους, σέ ὅ,τι κι ἄν προσπαθοῦν νά κάμουν, θά πέφτει πάντα ἄψυχο· καί ὁ λόγος τους, ὄχι ἁπλᾶ δέν θά δροσίζει τά χείλη τους, ἀλλά ἀντίθετα, ὅλο καί πιό πολύ θά τά στεγνώνει!
Οἱ ἅγιοι ἀγωνίζονταν, ὅλο καί πιό πολύ, νά ξαναγυρίζουν μέσα τους, καλλιεργώντας τήν ἀγάπη· καί ἐκεῖ στά βάθη τῆς καρδιᾶς τους εὕρισκαν καί ρουφοῦσαν ἐκεῖνα, πού τώρα, μέ τήν δράση τους, μέ τά ἔργα τους, καί μέ τά λόγια τους, τά διοχετεύουν στόν κόσμο.Κάπως ἔτσι ἔμαθαν οἱ ἅγιοι, νά ἀγαπᾶνε ἐκεῖνα πού τώρα τά φέρνουν στό στόμα τους καί τά διδάσκουν.
(Μετάφραση: +ὁ Νικοπόλεως Μελέτιος)

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ PAULO COELHO

ΠΗΓΗ: Λαβύρινθος

Η αληθινή αγάπη δε συνίσταται στο να προσπαθούμε να διορθώσουμε τους άλλους, αλλά στο να αισθανόμαστε χαρά που τα πράγματα είναι καλύτερα απ' ότι περιμέναμε.
ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ ΤΟΥ PAULO COELHO

Ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει ένα θησαυρό που τον περιμένει.
Όταν έχουμε τους μεγάλους θησαυρούς μπροστά μας δεν το παίρνουμε είδηση.

Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Όταν κάποιος βαδίζει σταθερά στον προορισμό του, πολλές φορές αναγκάζεται να βγαίνει λίγο από την πορεία του.

ΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΒΟΥΝΟ

Οτιδήποτε κάνει ο άνθρωπος μπορεί να τον φέρει πιο κοντά στην Υπέρτατη Σοφία, αρκεί να το κάνει με αγάπη στην καρδιά.
ΜΠΡΕΝΤΑ

Μόνο οι δειλοί κρύβονται πίσω απ' τη σιωπή.
Όποιος αγαπάει περιμένοντας ανταμοιβή χάνει τον καιρό του.

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ Η ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΠΡΙΜ

Είναι ανώφελο να μιλάς γι αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της.
ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΙΕΔΡΑ ΚΑΘΙΣΑ ΚΙ ΕΚΛΑΨΑ

Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι προσωπική και δεν υπάρχει πρότυπο για να το μεταφέρεις στους άλλους.
Μια απειλή δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτα αν δεν γίνει αποδεκτή.
Ο δρόμος του προσκυνήματος είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων.
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ

Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες.

ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ο καθένας θα φτάσει στο Θεό μέσα από το δικό του μονοπάτι.
ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ, ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ

Οι σημαντικότερες εμπειρίες του ανθρώπου είναι αυτές που τον φέρνουν στα άκρα. Μόνο έτσι μαθαίνουμε, γιατί αυτό απαιτεί όλο μας το θάρρος.
ΕΝΤΕΚΑ ΛΕΠΤΑ

Η αγάπη δε θέτει πολλά ερωτήματα, γιατί αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, αρχίζουμε και να φοβόμαστε.
Ίσως είναι ο φόβος να σε περιφρονήσουν, να μη γίνεις αποδεκτός, ο φόβος μήπως σπάσει η μαγεία.
Μπορεί να φαίνεται γελοίο, αλλά έτσι είναι. Γι αυτό δεν κάνουμε ερωτήσεις αλλά ενεργούμε.

ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΙΕΔΡΑ ΚΑΘΙΣΑ ΚΙ ΕΚΛΑΨΑ

Το να διδάσκεις είναι να δείχνεις αυτό που είναι δυνατό.
Το να μαθαίνεις είναι να το κάνεις δυνατό για τον εαυτό σου.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ

Η ζωή πάντα περιμένει τις κρίσιμες καταστάσεις για να δείξει τη λαμπερή της πλευρά.
ΕΝΤΕΚΑ ΛΕΠΤΑ

Καμιά μέρα δεν είναι όμοια με την άλλη. Κάθε πρωί έχει το ξεχωριστό του θαύμα, τη μαγική στιγμή του, όπου οι γέρικοι κόσμοι καταρρέουν και ξεπροβάλλουν καινούριοι αστερισμοί!
ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΙΕΔΡΑ ΚΑΘΙΣΑ ΚΑΙ ΕΚΛΑΨΑ.

Είμαστε υπεύθυνοι για το σύμπαν επειδή είμαστε το σύμπαν.
ΜΠΡΙΝΤΑ

Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου μας είναι οι βεβαιότητές μας.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ

Να είσαι σαν την πηγή που ξεχειλίζει και όχι σαν τη γούρνα που έχει πάντα το ίδιο νερό.
Η ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ

Δεν πρέπει να ξεχνάς πως και η επίθεση και η φυγή αποτελούν μέρος της μάχης. Αυτό που δε βοηθάει είναι το να στέκεις παραλυμένος από το φόβο.
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ

Η ευλογία που δεν είναι καλοδεχούμενη μετατρέπεται σε κατάρα.
Ο ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ

Ένας εχθρός αντιπροσωπεύει πάντα την αδύναμη πλευρά μας, που μπορεί να είναι ο φόβος του φυσικού πόνου αλλά και η πρόωρη αίσθηση της νίκης ή η επιθυμία να εγκαταλείψουμε τη μάχη, λέγοντας πως δεν αξίζει τον κόπο.
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΜΑΓΟΥ

Θάρρος. Ξεκινώντας το ταξίδι με αυτή τη λέξη και συνεχίζοντας με πίστη στο Θεό, θα φτάσεις εκεί όπου έχεις ανάγκη να φτάσεις.
ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Για να βαδίσεις στο μονοπάτι της σοφίας πρέπει να μη φοβάσαι να κάνεις λάθη.
ΜΠΡΙΝΤΑ

Όσοι ποτέ δεν διακινδύνευσαν τίποτα είναι άσοι στο να διακρίνουν την ήττα των άλλων.
ΕΝΤΕΚΑ ΛΕΠΤΑ

Ο πολεμιστής του φωτός επιμένει στη θέληση του, αλλά ξέρει να περιμένει την καλύτερη στιγμή.
ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

«Η δημιουργία του Αδάμ» - ΚΑΠΕΛΑ ΣΙΞΤΙΝΑ - ΜΙΚΕΛΑΝΤΖΕΛΟ

Τελικά, το έργο του Μιχαήλ Αγγέλου στην οροφή της Καπέλα Σιξτίνα συνδυάζει πολλούς κόσμους!! Την τέχνη, την πίστη, τον χριστιανισμό, τον νεοπλατωνισμό, αλλά και την επιστήμη!!! Πώς θα μπορούσε αυτός ο πλούτος να μη προκαλεί τον θαυμασμό μας;!!!!
Μαρία Ζωγράφου Ουζούνογλου
Πηγή - Περισσότερα: ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΠΕΛΑ ΣΙΞΤΙΝΑ - ΜΙΚΕΛΑΝΤΖΕΛΟ:
http://texni-zoi.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html
"Η δημιουργία του Αδάμ"

 ...Πάμε τώρα στο κεντρικό τρίπτυχο και στην διασημότερη σκηνή από όλες που είναι
«Η δημιουργία του Αδάμ» : Κεντρικές μορφές ο Θεός και ο Αδάμ. Ο Αδάμ ξαπλωμένος, μόλις που έχει δημιουργηθεί, μοιάζει σαν μια αδρανή μορφή, χωρίς καμιά δυνατότητα δύναμης στην κίνηση του. Η στάση του μοιάζει κάπως σαν τον μεθυσμένο Νώε που είδαμε παραπάνω.
Επίσης παρατηρούμε πως αν και πρωτόπλαστος και όχι γεννημένος από μάνα- άνθρωπο, ο Αδάμ έχει ομφαλό στη κοιλιά του!! Κάποια εξήγηση θα έχει. Ο Θεός από την άλλη, είναι μεγάλης ηλικίας αλλά πολύ δυνατός που όμως στηρίζεται στις μορφές των αγγέλων. Είναι πολύ σπάνιο εκείνη την εποχή να απεικονίζουν τον Θεό τόσο ηλικιωμένο. Το πιο πιθανό είναι ο Μιχαήλ Άγγελος να έχει επηρεαστεί από τις αρχαίες παραστάσεις των ελληνικών Θεών, όπως για παράδειγμα του Δία και του Ποσειδώνα. Το χέρι του Θεού συναντά εκείνο του Ανθρώπου μέσα από μια υπέροχη χειρονομία όπου του δίνει ζωή και ενέργεια χωρίς καν να χρειαστεί να τον ακουμπήσει. Αυτή η σκηνή είναι η μοναδική που δείχνει τη σχέση αγάπης μεταξύ Θεού και Ανθρώπου. Μοιάζει μέσα από την κίνηση και το βλέμμα και των δυο να αναζητά ο ένας την ύπαρξη του άλλου.


Ο Μικελάντζελο τους απεικονίζει να έχουν το ίδιο μέγεθος. Δεν κάνει έναν Αδάμ μικρότερο του Θεού.Τα χαρακτηριστικά του Αδάμ δεν είναι μόνον αρσενικά. Έχει και θηλυκά: Η στάση του κορμιού του, η γλυκύτητα στο πρόσωπο του, το τρυφερό του δέρμα αλλά και τα πολύ μικρά γεννητικά του όργανα. Όλα υποδηλώνουν έναν άνθρωπο ανδρόγυνο! Δηλ το αρσενικό στοιχείο με το θηλυκό σε αρμονία έχουν αποτέλεσμα τον τέλειο άνθρωπο. Όπως έτσι παρουσίασε και τον Θεό ο Μιχαήλ Άγγελος όταν διαχώριζε το φως από το σκοτάδι. Με δύο φύσεις. Άρα κατ εικόνα και ομοίωση Θεού αποδίδεται ο τέλειος άνθρωπος κατά τον καλλιτέχνη για άλλη μια φορά. Έτσι, στην ουσία η Εύα υπάρχει ήδη μέσα στον Αδάμ.

Ο Θεός με το άλλο του χέρι αγγίζει ένα παιδί στην καρωτίδα του. Εδώ, βλέπουμε την έντονη αντίδραση του παιδιού. Αυτή μπορεί και να υποδηλώνει ότι σε αυτό βρίσκεται η ψυχή του Αδάμ. Κάτι που ενισχύει αυτή τη σκέψη είναι πως και το παιδί έχει την ίδια στάση με τον Αδάμ. Δίπλα στον Θεό, βλέπουμε μια γυναίκα η οποία κοιτά τον Αδάμ. Μπορεί να είναι η ψυχή της Εύας (όπως πριν με το παιδί) ή σύμφωνα με την νεοπλατωνική θεωρία να είναι η σοφία. Αυτή η σκέψη- θέση βασίζεται και πάλι στην Ιουδαϊκή παράδοση και πιο συγκεκριμένα στην παράδοση της Καμπάλα όπου, ο Θεός δημιουργεί τον Άνθρωπο με σοφία. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ένα είναι σίγουρο. Η θέση που την τοποθετεί ο Μικελάντζελο είναι μεγίστης σημασίας. Αυτή η γυναίκα είναι δίπλα στον Θεό που με έναν τρόπο την αγκαλιάζει. Όπως σημαντική είναι και η θέση και σύνδεση της με το παιδί δίπλα που θα μπορούσε να ήταν ο Χριστός. Σε αυτή την περίπτωση, η ύπαρξη του μας θυμίζει την αποστολή του που είναι η σωτηρία των ανθρώπων. Άρα και η γυναίκα δίπλα του θα μπορούσε εκτός από την ψυχή της Εύας να είναι και η Παναγία, η νέα Εύα.
Άρα, τι θέλει να μας δείξει ο Μιχαήλ Άγγελος σε αυτή τη σκηνή; Πολλά. Πρώτα από όλα, την τεράστια αγάπη του Θεού για το δημιούργημα του: Τον Άνθρωπο. Έπειτα την διάνοια του που από τη πρώτη κιόλας στιγμή που δημιουργεί τον άνθρωπο, ξέρει ότι αυτός θα φύγει από την αγκαλιά του και θα υποφέρει. Έτσι, του δημιουργεί παράλληλα ένα τρόπο, ένα σχέδιο σωτηρίας του. Άρα, ο Θεός εδώ φανερώνεται από τον Μιχαήλ Άγγελο σαν Πανάγαθος και Πάνσοφος!!
Και τώρα το ακόμα πιο ενδιαφέρον!!! Πώς μας δείχνει αυτή τη διάνοια του Θεού ο Μικελάντζελο ; Το κάνει, δίνοντας στον μανδύα του Θεού το σχήμα του εγκεφάλου!!! Ας δούμε τις εικόνες παρακάτω για να καταλάβουμε πολύ καλύτερα τα μυστικά της εικόνας!



Ξέρουμε πως είχε παρακολουθήσει ανατομία. Αναφερθήκαμε στην βιογραφία του σχετικά. Και αυτή του τη γνώση την χρησιμοποιεί εδώ συμβολικά!! Αυτό, το ανακάλυψε ένας γιατρός, o Φρανκ Meshberger (δημοσίευσε το άρθρο στο Journal of the American Medical Association, μόλις το 1990!

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Τα θαύματα-Παντελής Θαλασσινός

Αναδημοσίευση: Προσκυνητής:




Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Να 'ρχόσουνα στον ύπνο μου σεμνή και λυπημένη αγία που μαρτύρησε απ' όλους ξεχασμένη να γονατίσω ταπεινά και να σε προσκυνήσω να πω συγνώμη τρεις φορές και να μετανοήσω
Όμως αυτά τα θαύματα γίνονταν σ' άλλα χρόνια
τότες που ζούσαν άνθρωποι με καθαρή ψυχή που κοίταγαν πολύ ψηλά στου ουρανού τ' αλώνια και ξέρανε ποιο σύννεφο θα φέρει τη βροχή
Να 'ρχόσου να στον ύπνο μου σαν Παναγιά ντυμένη να μου 'λεγες η εικόνα σου που βρίσκεται κρυμμένη βαθιά να σκάψω να τη βρω με χιόνια και λιοπύρι
και να σου χτίσω εκκλησιά και μέγα μοναστήρι

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ - Γιώργος Κόρδης



Σχόλιο από το το κανάλι - youtube του σπουδαίου δασκάλου -  αγιογράφου Γιώργου Κόρδη: 


Στο έργο αυτό, που χρησιμοποιείται αυγοτέμπερα και ασβεστόνερο σε γύψο κατάλληλα προετοιμασμένοι...χρωστικές ουσίες αναμιγνύονται με το γαλάκτωμα αυγό. (Κρόκος του αυγού και λευκό κρασί) ...