Το βράδυ της Μ. Τρίτης η Εκκλησία μας φέρνει στην μνήμη μας το μυστήριο της μετάνοιας με το βουβό δράμα μιας γυναίκας, στο γνωστό περιστατικό όπου η αμαρτωλή μύρωσε τον Κύριο πριν από την Ταφή Του:
Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,τὴν σὴν αἰσθομένη
θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,ὀδυρομένη,
μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.Οἴμοι!
λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,ὁ νεφέλαις
διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρκάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου
κενώσει.Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους
σου πόδας,ἀποσμήξω
τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου
βοστρύχοιςὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων
σου ἀβύσσουςτίς ἐξιχνιάσει,
ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;Μή με τὴν σὴν δούλην
παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου