love doesn't count chromosomes
«Επ' αυτού έχω να πω...»
1. Ένα πεδίο που άλλοτε οριζόταν από τη μοίρα, έχει γίνει σήμερα μια αρένα επιλογών. Όποιες κι αν πιστεύει κανείς ότι πρέπει να είναι οι γενετικές συνθήκες που δικαιολογούν την παύση της κύησης (ή τη μη επιλογή ενός εμβρύου, στην περίπτωση της προεμφυτευτικής γενετικής διάγνωσης), η έλευση του γενετικού ελέγχου έχει δημιουργήσει ένα βάρος επιλογής και απόφασης που δεν υπήρχε πριν. Οι υποψήφιοι γονείς είναι ελεύθεροι να διαλέξουν αν θα προβούν σε προγεννητικό έλεγχο και αν θα κινηθούν ανάλογα με τα αποτελέσματα. Δεν είναι όμως στο χέρι τους να αποφύγουν το βάρος της επιλογής που δημιουργεί η νέα τεχνολογία. Ούτε μπορούν να μην εμπλακούν στο διευρυμένο πλαίσιο ηθικής υπευθυνότητας που συνοδεύει τις νέες συνήθειες και πρακτικές ελέγχου».
Σαντέλ Μάικλ , Ενάντια στην τελειότητα: Η ηθική στην εποχή της γενετικής μηχανικής, εκδ. Αλεξάνδρεια 2011, σ.106. 3.
2. «Γνώρισα μια μάνα, μια γυναίκα απλή, πρόσφυγα μέσα στη δύνη αυτού του κόσμου, που δεν
της έφθανε η αγωνία της επιβίωσης, αλλά έχει και ένα παιδί με σύνδρομο Down. Πολλές φορές αναρωτήθηκα τι μπορεί να
σημαίνει αγάπη και σχέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που καλά καλά
δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με λόγια που χρησιμοποιεί ο καθένας μας
καθημερινά για να εκφράσει τις ανάγκες του, τη χαρά, τη λύπη, τους φόβους
του. Βλέποντας όμως την έκφραση που
παίρνει το πρόσωπο αυτού του παιδιού, όταν του μιλά η μάνα του, καταλαβαίνω ότι
μια βαθιά επικοινωνία υπάρχει ανάμεσα τους.
•…Για
μένα το παιδί αυτό είναι ένα πρόβλημα, ένα γενετικό λάθος της φύσης…..για τη
μάνα του είναι ένας ολόκληρος κόσμος που τον περιδιαβαίνει καθημερινά, τον
αγκαλιάζει τον φιλά, τον χαίρεται. Είναι
ένας μικρός εύθραυστος κόσμος που βγήκε από μέσα της και δε θα πάψει ποτέ να
υπάρχει γι’ αυτήν. Θα ζει για πάντα, ως την αιωνιότητα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου