Άνθρωπος χωρίς ελπίδα, άνθρωπος χωρίς χαρά, δίχως αυτά η ζωή δεν προχωράει....

Όπου και αν πας λοιπόν ό,τι και αν γίνει  μην ξεχνάς με το χαμόγελο στα χείλη να' σαι με αυτό να κοιμάσαι με αυτά να ξυπνάς μ' αυτό να πολεμάς αναποδιές του χθες μα και του σήμερα

*Ευχαριστώ το μαθητή μου Στέλιο για την όμορφη επιλογή και παρουσίαση του τραγουδιού

   Θα 'ρθουνε δύσκολες μέρες που θα υποφέρεις, μέρες που δεν θα ξέρεις που να σταθείς, θα ψάχνεις έναν άνθρωπο δικό σου να βρεις,  μαζί του δυο κουβέντες να πεις, μα οι πόρτες θα ναι για σένα κλειστές. Θα αναρωτιέσαι αν σ' ακούει κανείς και απεγνωσμένα της φυλακής το κλειδί θα ποθείς και θα θες, ως τα χαράματα ξύπνιος θα μένεις, θα κλαις για αυτά που 'γιναν χθες χωρίς να σκέπτεσαι το αύριο, για φίλους που έχασες, για αγάπες που σε πρόδωσαν, για ανθρώπους που σκότωσαν αυτά που έκρυβες μέσα σου και όσο τους κάνεις το χατίρι να τους δείχνεις πως πονάς, θα σπαταλάς χωρίς λόγο την κάθε μέρα σου. Άνθρωπος λένε χωρίς γέλιο καμένο δέντρο, άνθρωπος χωρίς ελπίδα, άνθρωπος χωρίς χαρά, δίχως αυτά η ζωή δεν προχωράει, δίχως αυτά για πάντα κολλημένος μες το τίποτα. 

   Όπου και αν πας λοιπόν ό,τι και αν γίνει  μην ξεχνάς με το χαμόγελο στα χείλη να' σαι με αυτό να κοιμάσαι με αυτά να ξυπνάς μ' αυτό να πολεμάς αναποδιές του χθες μα και του σήμερα. (x2) 

   Ανθρωπάκο σπας την πλήξη,  πέτα μακριά την θλίψη, οι χαρές είναι πολλές που η ζωή σου έχει κρύψει, φόρα το χαμόγελο σου ελευθερώσου από τα δεσμά που στο μυαλό σου έχεις βάλει όρια πάρα πολλά, δώσε στην ζωή σου χρώμα, πέτα μακριά το γκρίζο, δώσε έννοια στο κτίζω και όχι φίλε στο γκρεμίζω, να έχεις πίστη στο ελπίζω πάντα στο υπενθυμίζω, ένα βήμα πιο μπροστά κάλιο από ένα πίσω, δεν νομίζω να νομίζεις πως τα βάσανα τελειώνουν και όμως όσο μεγαλώνουν τόσο φίλε με πεισμώνουν και έτσι πάντα θετικά τα βλέπω όλα θετικά, έτσι για κάθε πρόβλημά σου φίλε υπάρχει λύση φυσικά, γι' αυτό και εσύ βγες από την πόρτα η ζωή σου, σου ανήκει, δεν ανέχεσαι κανένα άνθρωπε θα ήταν φρίκη, τις στιγμές σου όλες ζήσε στη ζωή μας τη μικρή, για όλους ίδια είναι η κατάληξη σε 3  μέτρα γη. Κράτα γερά και να' χεις πάντοτε ασπίδα στο πρόσωπό σου ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο, η ευτυχία είναι μια μικρή κουκίδα μέσα στο άπειρο του σύμπαν μας μα αν την βρεις επιμένω να δείξεις θέληση, παρηγοριά στην γνώση έμπνευση, ταξίδεψε μαζί της να γνωρίσεις την εξαίρεση, ο δρόμος είναι ατέλειωτος και δίχως γυρισμό και όσο κοντά εκεί θα μένεις θα βρίσκεις το μυστικό και η μαγεία του θα σου ανοίξει τα φτερά, του άνθους σου οι ρίζες θα λιαστούν από χαρά  και τότε και εσύ να δείξεις άνθρωπος τι θα πει να' σαι να χαρίσεις το χαμόγελό σου και να μην φοβάσαι
 
   Όπου και αν πας λοιπόν ό,τι και αν γίνει  μην ξεχνάς με το χαμόγελο στα χείλη να' σαι με αυτό να κοιμάσαι με αυτά να ξυπνάς μ' αυτό να πολεμάς αναποδιές του χθες μα και του σήμερα. (x2) 

   Μονάχα οι άνθρωποι που φεύγουν για πάντα δεν γυρίζουν ποτέ πίσω και όλα τα άλλα διορθώνονται, τα πάντα ενώνονται και τέμνονται τα πάντα φεύγουν και έρχονται  τα πάντα μες στον ίδιο κύκλο ζούνε, τα πάντα αλλάζουνε τα δάκρυα δεν αρκούνε, τα μάτια δεν τα βλέπουν και τα αφτιά μας δεν τα ακούνε, οι εφιάλτες λένε ζούνε μέσα σε όνειρα θλιμμένων ανθρώπων, μισοπεθαμένων ήδη από την γέννα τους. Πολλοί περάσαμε στιγμές κακές, αποτυχίες και θλίψεις που δεν θα' θελες να τις ζήσεις, όλοι κλάψαμε, όλοι πονέσαμε δεν είσαι ο μόνος, δεν σταματάει για πάντα εκεί όμως ο δρόμος, είναι το μονοπάτι μακρύ γι' αυτό και κάθε στιγμή να περιμένεις τα πάντα και να' σαι έτοιμος, ένα τηλέφωνο ή δυο κουβέντες μπορεί να σου αλλάξουνε για πάντα την ζωή σου...