Το πρόβλημα της γλώσσας στη Θεία Λατρεία

• Είναι  άραγε πρόβλημα κατανόησης από την πλευρά της Ιεραρχίας της Εκκλησίας και του Πατριαρχείου, της αλλαγής των συνθηκών και της ανάγκης να βρεθεί κοντύτερα - και γλωσσικά -  στις ανάγκες του σύγχρονου "χριστιανού"  ή  είναι πρόβλημα έλλειψης παιδείας του νεοέλληνα χριστιανού. 
• Μήπως πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι παιδιά σε άλλες χώρες γνωρίζουν και απαγγέλλουν αποσπάσματα από αρχαία ελληνικά κείμενα και επιλέγουν την εκμάθηση της αρχαίας ελληνικής στα σχολεία τους. Εξάλλου είναι σύνηθες άνθρωποι ορθόδοξοι, λαϊκοί και κληρικοί, από ανατολικές χώρες της Ευρώπης ή και της Αφρικής, να σπουδάζουν στην Ελλάδα γνωρίζοντας και τη λειτουργική μας γλώσσα. Μήπως τέλος υπάρχει ο κίνδυνος, αργότερα στο μέλλον να χρειαστεί και αλλαγή των γραμμάτων στα λειτουργικά μας βιβλία με Greeklish!!! (Τα Greeklish (Γκρίκλις), από τις λέξεις greek (ελληνικά) και english (αγγλικά)...Βικιπαίδεια)

Σταχυολογώ δύο διαφορετικές απόψεις πάνω στο ίδιο θέμα, το τόσο επίκαιρο στην εποχή μας και ένα βίντεο προβληματισμού (από τα μακρινά νησιά Φίτζι -εκεί που η Ορθοδοξία ανασταίνεται χάρη στην προσπάθεια ενός ανθρώπου,ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στο Θεό και την Ιεραποστολή, τον πατέρα Αμφιλόχιο Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας )

1. Ο Γέροντας Σωφρόνιος ήταν Ρώσος στην καταγωγή, ασκήτευσε στο Άγιον Όρος και στην συνέχεια έζησε στην Γαλλία και το τελευταίο χρονικό διάστημα της ζωής του στην Αγγλία, όπου και κοιμήθηκε. Επομένως, ήταν αναγκασμένος να τελεί την θεία Λειτουργία στην ελληνική, την σλαβονική, την γαλλική και την αγγλική γλώσσα. Παρά ταύτα εκτιμούσε απεριόριστα το λειτουργικό ιδίωμα που παραδόθηκε από τους Πατέρες και σεβόταν υπερβολικά το πρωτότυπο κείμενο της θείας Λειτουργίας στην ελληνική γλώσσα. Ακόμη και την μετάφραση της θείας Λειτουργίας στην αγγλική γλώσσα την ήθελε σε ένα υψηλό γλωσσικό επίπεδο. Είναι ενδιαφέρον να δούμε την άποψή του για την αξία του παραδεδομένου γλωσσικού ιδιώματος της θείας Λειτουργίας, όπως την διατυπώνει στο βιβλίο του «Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί».... 

Σύμφωνα με το γέροντα: το να μάθει ο σύγχρονος άνθρωπος λίγες λέξεις που χρησιμοποιούνται στην θεία Λατρεία και «που δεν είναι σε χρήση στην καθημερινή ζωή, είναι υπόθεση λίγων ωρών».
Οπότε, ερωτά: «Γιατί λοιπόν αναγκάζουμε την Εκκλησία να χάσει μια γλώσσα που είναι απαραίτητη για την έκφραση υψίστων μορφών της θεολογίας και των πνευματικών βιωμάτων;».
Καταλήγει δε σε μια κατηγορηματική διατύπωση: «Για τους λόγους αυτούς είμαστε κατηγορηματικά πεπεισμένοι ότι είναι αναγκαία η χρήση της παραδεδομένης Λειτουργικής γλώσσας στις εκκλησιαστικές ακολουθίες· δεν υπάρχει καμιά ανάγκη αντικαταστάσεώς της από τη γλώσσα της καθημερινής ζωής, πράγμα που αναπόφευκτα θα κατεβάσει το πνευματικό επίπεδο και θα προξενήσει έτσι ανυπολόγιστη ζημία».

Ο Μητροπολίτης Ναυπαύκτου Ιερόθεος σε άρθρο του Romfea.

περισσότερα:  http://arxontariki.forumup.gr/about1608-0.html

Στον αντίποδα υπάρχει η παρακάτω άποψη : ότι «είναι θράσος να ζητάμε από τον Ιησού Χριστό να μας ακούσει, ενώ εμείς δεν καταλάβαμε τι Του είπαμε».

Μια Ενορία της μητρόπολης Νικοπόλεως και Πρεβέζης έχει αποδώσει στη νεοελληνική γλώσσα το κείμενο της Θείας Λειτουργίας. Στο εισαγωγικό σημείωμα σχετικής του εργασίας, ο αρχιμανδρίτης Θεοδόσιος Μαρτζούχος πρωτοσύγκελος, αναφερόμενος σε όσους υποστηρίζουν ότι «η γλώσσα είναι πλέον καθιερωμένη παράδοση της Εκκλησίας και δεν επιτρέπεται αλλαγή, αφού εξαγιάστηκε από τη χρήση αιώνων», απαντά: «Αποκάλυψη είναι ο Χριστός και συνεπώς τα βιβλικά κείμενα έχουν αξία (σε όποια γλώσσα) επειδή είναι Λόγος για την Αποκάλυψη-Χριστός. Καθετί που εμποδίζει τη γνωριμία με τον Χριστό πρέπει να “αίρεται” για να γίνεται εύκολος και καθαρός από εμπόδια ο δρόμος για τον Χριστό». 11 Σεπτεμβρίου 2008

περισσότερα:  http://www.madata.gr/epikairotita/social/23950.html