Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Ο Θεός δεν έχει ηθική...είναι η Αγάπη!

Πηγή-περισσότερα: Με παρρησία... 

...Η πίστη των ηθικιστών στον Θεό στηρίζεται κυρίως στον φόβο του θανάτου και όχι στην αγάπη για τον Θεό…και το να λες ότι πιστεύεις κάπου ή σε κάποιον επειδή φοβάσαι τα χειρότερα, είναι ανήθικο.

Τα παραλέω; Μπορεί. Πάντως ένα είναι σίγουρο ότι η ποιότητα των ανθρώπων- των χριστιανών- δεν φαίνεται από το αν είναι παρθένοι στο σώμα διότι στην ψυχή τους μπορεί να είναι πόρνοι. Δεν φαίνεται εάν στους τρόπους τους είναι ευγενικοί, διότι η καρδιά τους μπορεί να όζει εμπάθεια. Δεν φαίνεται από το αμακιγιάριστο πρόσωπο αλλά από τα δακρυσμένα μάτια που ζητούν έλεος και συγχώρεση.
Τα παραλέω; Μπορεί. Πάντως ένα είναι το σίγουρο ότι ο Θεός δεν έχει ηθική. Έχει αγάπη…μάλλον είναι η Αγάπη.
Χριστιανός δεν είναι κάποιος ο οποίος απλά διαβάζει την Αγία Γραφή και την ξέρει απ’ έξω κάνοντας με την πρώτη ευκαιρία επίδειξη γνώσεων στους άλλους, διότι και ο διάβολος την ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά. Χριστιανός δεν είναι ο κομπλεξικός άνθρωπος με το έτερο φύλο. Χριστιανός δεν είναι ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος κάνει ιεραποστολές σε μακρινές χώρες και δεν συγχωρεί τον αδελφό του για κάποιο λάθος του.
Χριστιανός είναι ο ερωτευμένος με τον Έναν και όχι ο ξενέρωτος που κόλλησε σε τύπους και σχήματα. Είναι το ανθισμένο τριαντάφυλλο που ποτίζεται και θρέφεται από την αγάπη και την ελευθερία που του προσφέρει ο Θεός του.
Χριστιανή είναι η «ανήθικη πόρνη»  που έπλυνε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και τα δάκρυα της μετανοίας της.
Χριστιανός είναι ο «ανήθικος ληστής» που λήστεψε τον παράδεισο πάνω στον σταυρό λέγοντας το «Μνήσθητί μου Κύριε…»
Χριστιανός είναι ο αμαρτωλός που ζει εν μετάνοια και ταπείνωση, κινούμενος μέσα στην ασφάλεια της υπακοής στον πνευματικό του πατέρα.

Ο χριστιανός ζει μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, ως μέλος του Σώματος του Χριστού. Ως μέλος που θέλει θεραπεία. Και βρίσκει θεραπεία όχι έξω απ' αυτό αλλά μέσα σ' αυτό. Με την συνεργία όλου του Σώματος, με την βοήθεια της Χάρης του Παρακλήτου η οποία «τά ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».
Η ηθική του χριστιανού είναι η ελευθερία της αγάπης και της συγχώρεσης και όχι η νόθα ηθική του ανήθικου ηθικισμού.

αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Η αίσθηση του παραδείσου...

http://plibyos.blogspot.gr/π.λίβυος - πηγή   

«Φοβάμαι πάτερ, να πάω στο πνευματικό και να του αναφέρω μια μεγάλη μου πτώση. Ντρέπομαι, γιατί κι άλλες φορές στο παρελθόν, που προσπάθησα, έμεινε όπως είπε έκπληκτος πως εγώ έπεσα σε «τέτοια αμαρτήματα…». Τι να κάνω;»
Προφανώς και όταν στον πνευματικό μας δεν μπορούμε να πούμε την μεγαλύτερη πτώση και αστοχία μας, τότε παύει να λειτουργεί η θεραπευτική διάσταση του μυστηρίου αλλά και η πνευματική σχέση. Διότι στον πνευματικό μας και γενικά στην εξομολόγηση δεν πάμε για ν’
αναφέρουμε τις επιτυχίες μας και να λάβουμε τον έπαινο και την αξιομισθία της Θείας κοινωνίας, αλλά για να ομολογήσουμε την πιο μεγάλη και φρικτή αποτυχία μας.
Το έργο του πνευματικού δεν είναι η επιβράβευση της πρόοδο μας, αλλά η φανέρωση της αγάπης του Θεού προς τα πρόσωπα μας. 
Ο πνευματικός είναι εκείνος που θα σπείρει στην ύπαρξη μας την αίσθηση του παραδείσου ενώ ακόμη είμαστε κάτοικοι της κολάσεως……

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

Kάθε μέρα είναι ένα δώρο...

 κι όχι ένα δικαίωμα δεδομένο...

If Today Was Your Last Day
Ο καλύτερός μου φίλος μου έδωσε την καλύτερη συμβουλή
Μου είπε ότι η κάθε μέρα είναι ένα δώρο κι όχι ένα δικαίωμα δεδομένο
Αναποδογύρισε κάθε πέτρα, άσε πίσω τους φόβους σου
Και προσπάθησε να ακολουθήσεις τον πιο ασυνήθιστο δρόμο
Το πρώτο σου βήμα είναι και το μεγαλύτερο άλμα

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;
Τι θα γινόταν, τι θα γινόταν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Κάποιος τρόπος ζωής πρέπει να υπάρχει αντίθετα με το κατεστημένο
Ό,τι αξίζει το τίμημα, αξίζει πάντα και τη μάχη
Κάθε δευτερόλεπτο μετράει, καθώς δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία
Οπότε ζήσε σα να μη μπορούσες να ξαναζήσεις
Μην αφήνεις την ίδια σου τη ζωή σε ελεύθερη πτώση

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα;

Δε θα τηλεφωνούσες σε όλους αυτούς τους φίλους που δε βλέπεις ποτέ;
Δε θα αναπολούσες κάθε παλιά σου εμπειρία;
Δε θα συγχωρούσες τους εχθρούς σου;
Και δε θα έβρισκες επιτέλους αυτόν τον κάποιο που όλο ονειρεύεσαι;
Δε θα ορκιζόσουν με την ψυχή σου στο Θεό εκεί ψηλά
ότι επιτέλους θα ερωτευόσουν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα
δε θα άφηνες το στίγμα σου γιατρεύοντας μια ραγισμένη καρδιά;
Ξέρεις, δεν είναι ποτέ αργά να σημαδέψεις στ' αστέρια
Ανεξάρτητα του ποιος είσαι

Οπότε κάνε ό,τι χρειάζεται
γιατί δεν μπορείς να γυρίσεις καμιά στιγμή πίσω σ'αυτή τη ζωή
Μην αφήνεις τίποτα να σταθεί στο δρόμο σου
Γιατί ο χρόνος δεν είναι ποτέ με το μέρος σου

Αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα και το αύριο δεν υπήρχε
Θα μπορούσες να πεις αντίο στο χθες;
Δε θα ζούσες κάθε στιγμή σα να 'ταν η τελευταία σου;
Δε θα άφηνες κάθε παλιά εικόνα στο παρελθόν;
Δε θα χάριζες κάθε σου δεκάρα;

Δε θα τηλεφωνούσες σε όλους αυτούς τους φίλους που ποτέ δε βλέπεις;
Δε θα αναπολούσες κάθε παλιά σου εμπειρία;
Δε θα συγχωρούσες τους εχθρούς σου;
Και δε θα έβρισκες επιτέλους αυτόν τον κάποιο που όλο ονειρεύεσαι;
Δε θα ορκιζόσουν με την ψυχή σου στο Θεό εκεί ψηλά
ότι επιτέλους θα ερωτευόσουν, αν σήμερα ήταν η τελευταία σου μέρα;


Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

29. Ιουδαϊσμός - Σσαμπάτ



Sabbath Prayer 1971 Film Fiddler on the Roof

Τι είναι Σσαμπάτ;
Το Σσαμπάτ είναι ανάπαυση: Είναι ένα νησί ηρεμίας στη θάλασσα της εργασίας, του άγχους, του αγώνα και της αδιάκοπης δοκιμασίας που γεμίζουν την καθημερινότητά μας, τις υπόλοιπες έξι μέρες της εβδομάδας. Για περίπου 25 ώρες την εβδομάδα, ο κόσμος κυριολεκτικά σταματά: οι δουλειές κλείνουν, τα αυτοκίνητα παραμένουν σταθμευμένα, το τηλέφωνο σταματά να χτυπά , το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και ο υπολογιστής είναι στο "off," ενώ οι πιέσεις και τα προβλήματα τους υλικού κόσμου χάνονται πίσω από το πέπλο της λήθης. Καθώς διακόπτουμε κάθε δημιουργικό δεσμό με τον υλικό κόσμο, το ενδιαφέρον μας στρέφεται προς το εσωτερικό – την οικογένεια και τους φίλους, τον εαυτό μας, την ψυχή μας.
Το Σσαμπάτ είναι γνώση: Τότε θυμόμαστε πως ο κόσμος δεν μας ανήκει για να του φερόμαστε όπως μας αρέσει, αλλά είναι δημιούργημα του Θ-ού. Το Σσαμπάτ θυμόμαστε επίσης πως ο Θ-ός μας έβγαλε από την Αίγυπτο και αποφάσισε πως δεν θα ξαναγίνουμε ποτέ υπηρέτες σε ξένο αφέντη – η εργασία, οι οικονομικές μας συναλλαγές και οι υλικές δραστηριότητες είναι τα εργαλεία με τα οποία εκπληρώνουμε το θεϊκό σκοπό και όχι οι κυρίαρχοι στη ζωή μας.
Το Σσαμπάτ είναι Εβραϊκή ταυτότητα: Το Σσαμπάτ είναι η νύφη του Ισραήλ, η αδελφή ψυχή του Εβραϊκού λαού. Είναι ένας από τους πιο ισχυρούς τρόπους να ενεργοποιήσουμε την Εβραϊκή μας κληρονομιά και να την μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Έχουμε παραμείνει πιστοί στο Σσαμπάτ σε κάθε τόπο, πολιτισμό και συνθήκες, για πάνω από 4000 χρόνια ιστορίας – από τις ημέρες της δόξας έως τις σκοτεινότερες και από τη νύχτα. Όπως είπε και ένας διάσημος Εβραίος συγγραφέας, «Ακόμη περισσότερο από τους Εβραίους που έχουν φυλάξει το Σσαμπάτ, το Σσαμπάτ έχει φυλάξει τους Εβραίους».
 Το Σαμπάτ είναι ευχαρίστηση: Το Σσαμπάτ είναι ένα νόστιμο φαγητό, ένα πλούσιο τραπέζι, η λάμψη των κεριών, γλυκά τραγούδια, βαθύς ύπνος. Όλη την εβδομάδα, η απόλαυση των ευλογιών της ζωής θέτουν μια συγκεκριμένη πρόκληση: είμαστε υλικά όντα σε έναν υλικό κόσμο και πρέπει πάντα να είμαστε σε επαγρύπνηση, ώστε η χαρά να μη βουλιάξει σε παρακμή. Το Σσαμπάτ, όμως, τόσο το σώμα όσο και η ψυχή ανυψώνονται σε ένα ανώτερο, πιο πνευματικό επίπεδο και η ευχαρίστησή του με φαγητό, ποτό και ανέσεις είναι μιτσβά, μια θεϊκή πράξη.
Το Σασμπάτ είναι πνευματικότητα:  Το Σσαμπάτ είναι η ψυχή της εβδομάδας – το όραμα που της δίνει ζωή και το όραμα προς το οποίο πορεύεται. Οι Καβαλιστές διδάσκουν: Το Σσαμπάτ, όλα τα επιτεύγματα της προηγούμενης εβδομάδας ανυψώνονται και από το Σσαμπάτ, όλες οι προσπάθειες της επόμενης εβδομάδας ευλογούνται. Η τήρηση του Σσαμπάτ διασφαλίζει τις ευλογίες του Θ-ού για επιτυχία ολόκληρη την εβδομάδα και αποπνέει νόημα και σκοπό σε εβδομαδιαία βάση.
Το Σσαμπά είναι η γεύση του επερχόμενου κόσμου: «Εκείνη την εποχή δεν θα υπάρχει πείνα ή πόλεμοι, φθόνος ή αντιπαλότητα. Γιατί το καλό θα υπάρχει άφθονο και όλες οι ανέσεις θα είναι τόσες όση και η σκόνη. Η μοναδική ασχολία του κόσμου θα είναι μόνο να γνωρίζει το Θ-ό». Με αυτά τα λόγια οι προφήτες και οι σοφοί του Ισραήλ περιγράφουν την Εποχή της Λύτρωσης – την «έβδομη χιλιετία» που θα αποτελέσει τη βάση και την πλήρωμα των έξι χιλιετηρίδων της ανθρώπινης ιστορίας και προσπάθειας να γίνει αυτός ο κόσμος «οίκος του Θ-ού».
Το Σσαμπάτ είναι η γεύση του επερχόμενου κόσμου σε εβδομαδιαία βάση.
Και όπως με τη γεύση ενός νόστιμου φαγητού, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι το Σσαμπάτ, μέχρι να το ζήσει. Σε τελική ανάλυση, η μόνη απάντηση στην ερώτηση «Τι είναι το Σσαμπάτ;» είναι, Δοκιμάστε το!
περισσότερα: το άναμμα των κεριών

 πηγή


Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

29. Ιουδαϊσμός...όταν το μάθημα γίνεται παιχνίδι!!! Χανουκά

Χανουκά: Εβραϊκή γιορτή, σε ανάμνηση της επανάκτησης του Ναού του Σολομώντος, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μακκαβαίων εναντίον του ελληνιστικού βασιλείου των Σελευκιδών τον 2ο π.Χ. αιώνα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1012#ixzz3zZwCglK3
Η γιορτή του Χανουκά διαρκεί οχτώ ημέρες και νύχτες, με αφετηρία την 25 ημέρα του μήνα Κισλέβ, σύμφωνα με το Εβραϊκό Ημερολόγιο (σούρουπο της 6ης Δεκεμβρίου - βράδυ της 14ης Δεκεμβρίου το 2015). Είναι γνωστή ως εορτή των Φώτων, επειδή ανάβεται μία ειδική λυχνία με εννέα βραχίονες, που ονομάζεται  χανουκά.


Σύμφωνα με την παράδοση, όταν επέστρεψαν στο Ναό βρήκαν μόνο ένα μπουκαλάκι με ελαιόλαδο που δεν είχε σπάσει για να ανάψουν το λυχνάρι του ναού, τη μενορά. Το λάδι έφτανε για μία ημέρα μόνο κι όμως διάρκεσε οχτώ ημέρες, όσο χρειάστηκε για να φτιάξουν καινούριο λάδι και να το φέρουν από την Ιερουσαλήμ.
Αυτό το συμβάν αποτέλεσε την αφορμή για την παράδοση να ανάβονται κεριά στη γιορτή του Χανουκά. Το πρώτο βράδυ της Χανουκά ανάβεται ένα κερί και κάθε ημέρα προστίθεται από ένα μέχρι που το όγδοο βράδυ είναι αναμμένα και τα οχτώ κεριά της μενορά. Τα κεριά πρέπει να ανάβονται αμέσως μόλις σκοτεινιάσει, μετά την εσπερινή προσευχή.
Τα φαγητά των ημερών είναι βασισμένα στο λάδι και ξεχωρίζουν οι λουκουμάδες (sufganiyah) και οι πατατοκροκέτες (latkes). Τα παιδιά διασκεδάζουν με μία σβούρα που λέγεται ντρέντλ ή σεβιβόν και δέχονται σοκολατένια νομίσματα (hanukkah gelt) από τους μεγαλυτέρους.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/1012#ixzz3zaO0kbKr


Άσκηση: (τρεις ομάδες)
Παρακολουθούμε, αναγνωρίζουμε και καταγράφουμε συνεργατικά, με βάση τα παρακάτω βίντεο, τα βασικά στοιχεία (ιστορικά/λατρευτικά)της γιορτής Χανουκά και του Ιουδαϊσμού.




A Hanukkah music video about lighting candles, spreading the fire, learning Torah and celebrating the festival of Hanukkah

29. Ιουδαϊσμός...όταν το μάθημα γίνεται παιχνίδι!!!

Δραστηριότητα εμπέδωσης στο μάθημα:  29. Ιουδαϊσμός 
Να αναγνωρίσετε στο βίντεο που ακολουθεί στοιχεία από τη θρησκεία και την ιστορία του Ιουδαϊσμού.