Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Yπάρχει ελπίδα!


Φιλικά, Αλέξανδρος...Μία φωνή! Η δική σας!
Το παρακάτω βίντεο προβλήθηκε στη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου 2011 από το 4ο λύκειο Βύρωνα! 


Αναδημοσίευση: Θεολογικές Καταθέσεις

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Παπαδιαμάντης - Ντοστογιέφσκυ: Τα κίνητρα των πράξεων στην ηθική ζωή

"...Γιατί άραγε ο Χριστός βλέπει τους τελώνες και τις πόρνες να είναι πιο κοντά στο Θεό από τους "δικαίους" και να τους προάγουν στη βασιλεία του Θεού; Γιατί εκείνοι ξέρουν ότι είναι μακριά από το Θεό, ξέρουν πως βρίσκονται στην εξορία και μπορούν να αισθανθούν την ανάγκη να επιστρέψουν, ενώ οι "δίκαιοι" πιστεύουν στη δικαιοσύνη τη δικιά τους και γι' αυτό δεν υποτάσσονται στη δικαιοσύνη του Θεού (Ρωμ. 10,3) και δεν αισθάνονται την ανάγκη καμιάς επιστροφής. Δεν αισθάνονται την ανάγκη να επιστρέψουν στη βασιλεία του Θεού γιατί πιστεύουν ότι βρίσκονται σ' αυτήν και πιστεύουν ότι βρίσκονται σ' αυτήν γιατί είναι βέβαιοι ότι τη δικαιούνται και κανείς απ' όσους είναι βέβαιοι ότι δικαιούνται τη βασιλεία του Θεού δεν την απολαμβάνει. Τα μάτια δύο παιδιών της Εκκλησίας, που βλέπουν όπως τα μάτια του Θεού, μας βοηθούν να δούμε τους τελώνες και τις πόρνες όπως τους βλέπει εκείνος. Ο πρώτος είναι ο Παπαδιαμάντης και ο δεύτερος ο Ντοστογιέφσκυ.
Α. Η αμαρτωλή γυναίκα του Παπαδιαμάντη είναι η Χριστίνα, η δασκάλα που συζούσε χωρίς στεφάνι με τον κομματάρχη τον Παναγή Ντεληκανάτα και την οποία ο Παπαδιαμάντης περιγράφει ως έξης:
 "Η ταλαίπωρος αύτη, μανθάνουσα, επιπλήττουσα, διαμαρτυρόμενη, υπομένουσα, εγκαρτερούσα, έπαιρνε τα νόθα του αστεφάνωτου ανδρός της εις το σπίτι, τα εθέρμαινεν εις την αγκαλιάν της, ανέπτυσσε μητρικήν στοργήν, τα επονούσε και τα ανέσταινε, κι επάσχιζε να τα μεγαλώση, και όταν εγίνοντο δύο ή τριών ετών, και τα είχε πονέσει πλέον ως τέκνα της, τότε ήρχετο ο χάρος συνοδευόμενος από την οστρακιάν, την ευλογιάν και άλλας δυσμόρφους συντρόφους, και της τα έπαιρνε από την αγκαλιάν της.Τρία ή τέσσερα παιδία τής είχαν αποθάνει ούτω εντός επτά ή οκτώ ετών. Και αύτη επικραίνετο, εγήρασκε και άσπριζε. Κι έκλαιε τα νόθα του ανδρός της, ως να ήσαν γνήσια ιδικά της. Κι εκείνα τα πτωχά, τα μακάρια, περιίπταντο εις τα άνθη του παραδείσου, εν συντροφιά με τ' αγγελούδια τα εγχώρια εκεί. Εκείνος ουδέ λόγον της έκαμεν πλέον περί στεφανώματος. Κι αυτή δεν έλεγε πλέον τίποτε. Υπέφερεν εν σιωπή." Κι έπλυνε κι εσυγύριζεν όλον τον χρόνον, την Μεγάλην Πέμπτην έβαπτε τ' αυγά κόκκινα. και τας καλάς ημέρας δεν είχε τόλμης πρόσωπον να υπάγη κι αυτή εις την εκκλησίαν.Μόνον το απόγευμα του Πάσχα, εις την ακολουθίαν της Αγάπης, κρυφά και δειλά εισήρπεν εις τον ναόν, δια ν' ακούση το "Αναστάσεως ημέρα' μαζί με τες δούλες και τες παραμάνες.Αλλ' Εκείνος, όστις ανέστη 'ένεκα ταλαιπωρίας των πτωχών και του στεναγμού των πενήτων', όστις εδέχθη της αμαρτωλής τα μύρα και τα δάκρυα, και του ληστού το μνήσθητί μου, θα δεχθή και αυτής της πτωχής την μετάνοιαν, και θα της δώση χώρον και τόπον χλοερόν, και άνεσιν και αναψυχήν εις την βασιλείαν Του την αιώνιον".  
Β. Η αμαρτωλή του Ντοστογιέφσκυ είναι η Σόνια, η κόρη του μεθύστακα Μαρμελάντωφ, που κι αυτή όπως και η Χριστίνα η δασκάλα (πόσο απτά φαίνεται η ενότητα της πίστεως ανάμεσα σ' αυτές τις δυό) θυσιάζει την ίδια την ψυχή της για να σώσει μικρά παιδιά. Όταν θα έλθει ο κριτής, λέει ο Ντοστογιέφσκυ με το στόμα του Μαρμελάντωφ, την ημέρα της κρίσεως, θα ρωτήσει: "Που είναι η κόρη που για την κακιά και φθισικιά μητρυιά της, για παιδιά που δεν ήταν αδέλφια της, μικρή-μικρή ακόμη πούλησε τον εαυτό της; Που είναι η κόρη που σπλαχνίσθηκε τον επίγειο πατέρα της, τον αδιόρθωτο μεθύστακα, χωρίς να φρίξει από την αποκτήνωσή του;" και θα πει: "Έλα! σ' έχω κιόλας μια φορά συγχωρήσει... Σ' έχω μια φορά συγχωρήσει... Σήμερα πάλι αφίενταί σοι αι πολλαί αμαρτίαι σου, ότι πολύ ηγάπησας". Η Σόνια ήταν μια αγία παρά το γεγονός, ή ίσως ακριβώς εξαιτίας του γεγονότος, ότι ήταν "ανήθικη". Η μοιχεία της ήταν αγιότερη από την παρθενία πολλών. Η κεντρική έννοια της "αγιότητος" είναι αφοσίωση αφιερωμένη στην υπηρεσία του Θεού. Συνεχίζοντας ο Μαρμελάντωφ λέει πως ο Χριστός θα δεχθεί τους τελώνες και τις πόρνες στη βασιλεία Του. "Πλησιάστε και σεις", θα τους πει, "ξεδιάντροποι. Είσαστε γουρούνια! φοράτε τη μάσκα του ζώου και έχετε τη σφραγίδα του. Όμως ελάτε και σεις". Και τότε οι δίκαιοι και οι σώφρονες θα διαμαρτυρηθούν. "Κύριε, γιατί τους δέχεσαι αυτούς;" Κι Εκείνος θα πει: "Τους δέχομαι, ώ δίκαιοι, τους δέχομαι, ώ σώφρονες, επειδή ούτε ένας απ' αυτούς δεν θεώρησε ποτέ άξιο αυτής της τιμής τον εαυτό του...". Η αγάπη αυτών των δύο αμαρτωλών γυναικών για εκείνα τα πλάσματα του Θεού μοιάζει τόσο πολύ με την αγάπη του Θεού ο οποίος "έτι αμαρτωλών όντων ημών υπέρ ημών απέθανε" (Ρωμ. 5, 8). Εκείνη την αγάπη βίωσαν οι μεγάλοι άγιοι του Θεού που ήταν πρόθυμοι και την ίδια τη σωτηρία τους να θυσιάσουν για το συνάνθρωπο. "Ηυχόμην γάρ αυτός εγώ ανάθεμα είναι από του Χριστού υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα" (Ρωμ. 9, 3), λέει ο Παύλος, και ο Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια· "Μα θέλετε ειπή: και συ καλόγερος είσαι, διατί συναναστρέφεσαι εις τον κόσμον; Και εγώ αδελφοί μου, κακά το κάμνω, μα επειδή το γένος μας έπεσε εις αμάθειαν, είπα: "Ας χάση ο Χριστός μου εμένα, ένα πρόβατον, και ας κερδίση τα άλλα. Ίσως η ευσπλαχνία του Θεού και η ευχή σας σώση και εμένα". 

Π. Φ. Φάρος: Αυτοί που βλέπουν το Θεό, ακριβώς επειδή δεν θεωρούν εαυτούς, αξίους αυτής της τιμής

Με βάση το παραπάνω κείμενο του π.Φιλόθεου Φάρου μέσα από τα μάτια του Παπαδιαμάντη και του Ντοστογιέφσκυ και σε συνδυασμό με το ευαγγέλιο της κρίσης (Ματθ.25:31-46) :
  • Ποια φαίνεται να είναι τα κριτήρια αυτής της κρίσης, τα κριτήρια δηλ. της σωτηρίας;
  • Πού ρίχνει το κέντρο βάρους η Εκκλησία: στην Ηθική «τι οφείλω να κάνω»   ή     στην Οντολογία  «τι ον είμαι»; 

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Αν σ' αγαπώ Κύριε...

" Αν σ' αγαπώ Κύριε, δεν το κάνω αυτό για τον Παράδεισο
που μας υποσχέθηκες...
Αν φοβάμαι να πέσω στην αμαρτία, ο λόγος δεν είναι η Κόλαση που μας απειλεί...
Ότι με ελκύει κοντά Σου, Κύριε,δεν είναι τίποτα άλλο παρά μονάχα Εσύ...
Εσύ που αγάπησες τόσο το πλάσμα Σου, ώστε να σταυρωθείς γι' αυτό σαν κακούργος.
Σε αγαπώ τόσο, ώστε κι αν δεν υπήρχε Παράδεισος...θα σε αναζητούσα.
Κι αν δεν υπήρχε Κόλαση...θα σε λογάριαζα...


Ο τέλειος πίνακας




Παλεύεις και προσπαθείς. Δεν τα καταφέρνεις; Σ'αγαπάει και πάλι ο Θεός.

Είσαι σαν ένας πίνακας τον οποίο παρατηρεί ο Θεός και βλέπει την προσπάθειά σου να συνεργαστείς με τη χάρη του και να πάρεις τα πινέλα του και να ζωγραφίσεις μες στην καρδιά σου το πρόσωπό του, το πρόσωπο του Θεού. Το πρόσωπο της αγάπης του Χριστού.

Δεν μπορείς. Κάνεις λάθη. Αλλού μουτζουρώνεις, αλλού τα σβήνεις, αλλού τα κάνεις όλα άνω κάτω. Και ο Θεός τι λέει;
"Στο τέλος περιμένω να δω τον τέλειο πίνακα. Δεν βιάζομαι. Ξέρω ότι σήμερα έκανες ένα λάθος. Ξέρω ότι σήμερα το σχέδιο είναι στην πορεία. Δε βγάζω συμπεράσματα για σένα. Σε σέβομαι. Δε σε συγκρίνω", λέει ο Θεός. Ο Θεός δε μας συγκρίνει.
Αγαπά τον καθένα τελείως προσωπικά!!!


Aπόσπασμα απ'το  βιβλίο του π.Ανδρέα Κονάνου "Αγάπη για πάντα", εκδ. Σωματείο Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα"

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Παναγία η μητέρα του Χριστού



Παρακολουθείστε την παρουσίαση και  στη συνέχεια:

1. Να αναζητήσετε και να καταγράψετε μέσω της μηχανής αναζήτησης της Google

  • · πέντε (5) προσωνύμια –ονόματα

  • ·ή πέντε (5) θαυματουργές εικόνες της Παναγίας


2. Θεομητορικές εορτές:



















*Αναδημοσίευση παλιότερης ανάρτησης - η παρουσίαση δημιουργήθηκε με Power Point για την Α'Λυκείου και τη Β'  Γ/σίο



Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Το ποιο συγκλονιστικό θαύμα του γέροντος Παϊσίου - Αναδημοσίευση



Π.Διονύσιος Ταμπάκης εφημέριος Ι. Ναού Παναγίας Ναυπλίου

Πολλοί «καλοδιάθετοι» και ενοχλημένοι από την απήχηση και εκτίμηση που τρέφει ο απλός λαός στον Γέροντα Παΐσιο βγήκαν να ρίψουνε λάσπη και να καθυβρίσουν την Οσιακή μορφή του. «Αντικείμενοι καὶ ὑπεραιρόμενοι ἐπὶ πάντα λεγόμενον θεὸν ἢ σέβασμα.» (Παρλβ. Β΄Θεσς. Β,4)
Από διάφορες γνωστές και αλήστου μνήμης προελεύσεις βγήκαν με προθυμία να ρίψουν πέτρες σε ένα ευλογημένο δέντρο που με τόσους αγαθούς καρπούς έχει θρέψει τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους της γενιάς μας.
Δεν θα κάνουμε απέναντί τους διαλεκτικό αγώνα,ούτε θα αντιπαρατεθούμε. Άλλωστε ο καλύτερος κριτής είναι ο χρόνος και αυτός έχει κρίνει επί 20 σχεδόν χρόνια το έργο και τον λόγο του γέροντος Παϊσίου.
Τα θαύματα αμέτρητα που και εν ζωή αλλά και τώρα από τον Ουρανό επιτελεί με την χάρη Του Χριστού μας. Έχουν εκδοθεί αμέτρητα βιβλία που με επώνυμες μαρτυρίες ευαγγελίζονται την ανόθευτη αγιότητα του Πατρός.
Θέλω να μείνουμε όμως σε ένα συγκλονιστικό θαύμα που επί τόσες δεκαετίες επιτελείται με ανεξήγητο ανθρωπίνως τρόπο.
Και ερωτώ μετά απορίας:
Πώς ένα αγράμματο γεροντάκι σόφιζε και δίδασκε τους σοφούς του αιώνος τούτου; Πώς τόσοι έγκριτοι επιστήμονες και Καθηγητές Πανεπιστημίων προσέτρεχαν με βεβαιότητα στην αλάνθαστη συμβουλή του;
Πώς ένα πάμφτωχο Γεροντάκι που είχε για πιάτο ένα σκουριασμένο κονσερβοκούτι πλούτιζε με Ουράνια χάρη και Χαρά τόσους φτωχούς ψυχικά ανθρώπους;
Πώς ένας άσημος άνθρωπος, ορφανός από κάθε ανθρώπινη παρηγοριά και βεβαιότητα, γέμιζε με τόση ελπίδα και σιγουριά τα χιλιάδες πλήθη που έτρεχαν στο Άγιον Όρος ή στην Ι.Μονή Σουρωτής για να μιλήσουν μαζί του;
Πώς ένας άνθρωπος με μισό πνεύμονα έκανε να ανασαίνουν καλύτερα τόσοι πονεμένοι και συντετριμμένοι από τις θλίψεις Χριστιανοί;
Πώς ένα κατατρεγμένο προσφυγάκι (40 ημερών διώχτηκε από την Καππαδοκία μαζί με τον Άγιο Αρσένιο) επαναπάτρισε στην ζεστασιά του Παραδείσου τόσους παραστρατημένους και ζαλισμένους ανθρώπους;
Πώς ένας εγκαταλελειμμένος Μοναχός στην μέση του δάσους, μόνος μαζί με τα φίδια και τα πετεινά του ουρανού, γλύκαινε την ζωή σε τόσες εγκαταλελειμμένες και μοναχικές ψυχές;
Πώς ένας αδύναμος και άρρωστος Καλόγερος με πάνω από δέκα σοβαρές αρρώστιες συντροφιά του, του οποίου του έλειπαν τα μισά δόντια, μπορούσε να γιατρεύει θαυματουργικά ακόμη και τώρα τις φανερές και κρυφές πληγές τόσων δυστυχισμένων ανθρώπων;
Πως ένα ταπεινό και περιφρονημένο γεροντάκι άλλαξε και αλλάζει την ζωή ριζικά, σε χιλιάδες ανθρώπους φέρνοντάς τους σε μετάνοια;
Ως Ιερείς ξέρουμε πολύ καλά, πόσα νέα παιδιά, μέσα στην αμαρτία και την πλάνη βουτηγμένα, διαβάζοντας μόνο μία σελίδα από τα βιβλία του επιστρέφουν στην αγνή και πεντακάθαρη ζωή.
Πως ένα απέριττο μνήμα λοιπόν ενός απέριττου καλόγερου μαγνητίζει εκατομμύρια πιστούς και πονεμένους από την Ελλάδα, την Ρωσία,Ευρώπη Αμερική Αυστραλία και όλη την Οικουμένη;
Με λίγα λόγια ο Γέροντας Παΐσιος ανήκει σε εκείνα τα Θεϊκά λόγια που είπε ο Χριστός μας «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κακεῖνος ποιήσει καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (κατά Ιωάννην 14:12)
Είχε την Χάρη του Αγίου Πνεύματος κάτοικο της ψυχής του γι’αυτό και όσο κρυβόταν τόσο ο Θεός τον φανέρωνε και τον φανερώνει στον κόσμο και τον δοξάζει.
Αυτός ήταν ο Γέροντας Παΐσιος και αυτά τα θαύματά του!
Μόνος μικρός, με μόνη του Θεού την προστασία.
Μόνος, μεγάλος, δοσμένος μόνο στον Θεό και στην εικόνα Του.
Μόνος, στο τέλος της ζωής του με τον Θεό μόνον.
Ένα λαμπρό αστέρι που βασίλεψε τον 20ο αιώνα για να φωτίσει τον 21ο και τις γενιές που θά’ρθουνε!


Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Η εικονογράφηση στην κατακόμβη της Αγίας Πρίσκιλλα. Η αρχαιότερη σωζόμενη αγιογραφία της Παναγίας από το 150 μετά Χριστόν !


Η εικονογράφηση στην κατακόμβη της Αγίας Πρίσκιλλα. Η αρχαιότερη σωζόμενη αγιογραφία της Παναγίας από το 150 μετά Χριστόν !



(Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση)

Αυτή είναι η αρχαιότερη σωζόμενη αγιογραφία της Παναγίας, που χρονολογείται περίπου στο 150 μετά Χριστόν! Βρίσκεται στη Ρώμη, στην κατακόμβη της Αγίας Πρίσκιλλα (Priscilla), στην οδό Salaria.

Η εικόνα αναπαριστά την Προσκύνηση των μάγων ή τον Ευαγγελισμό και παρουσιάζει την Παναγία με τον Χριστό νήπιο στην αγκαλιά της (Παναγία Βρεφοκρατούσα).

Η πιο παλιά σωζόμενη έκφραση της Χριστιανικής αγιογραφίας, βρίσκεται στους τοίχους των Χριστιανικών κατακομβών της Ρώμης.
Οι κατακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλα χρησιμοποιήθηκαν από τους Χριστιανούς για τον ενταφιασμό των νεκρών, από τις αρχές του δεύτερου αιώνα μέχρι τον τέταρτο αιώνα. Παλαιότερα στο ίδιο σημείο, βρισκόταν ένα ρωμαϊκό λατομείο.

Οι κατακόμβες εκτείνονται για περίπου 13 χιλιόμετρα σε διάφορα επίπεδα, μέσα στη γή. Μερικοί από τους τοίχους και τις οροφές είναι διακοσμημένοι με υπέροχες εικόνες από βιβλικές σκηνές. Περιέχουν διάφορα έργα ζωγραφικής των Αγίων και των πρώτων Χριστιανικών συμβόλων.


Οι κατακόμβες της Αγίας Πρίσκιλλα πιστεύεται ότι ονομάστηκαν έτσι,από την Αγία Πρίσκιλλα, που ήταν η σύζυγος του Αγίου Ακύλα (Acilius). Μαρτύρησαν και οι δύο κατά παραγγελία του Νέρωνα.

Ιδιαίτερα ξεχωριστός είναι ο ”Ελληνικός Ναός” (Capella Greca), μια τετραγωνική αίθουσα με μια αψίδα, που περιέχει νωπογραφίες του δεύτερου αιώνα που παρουσιάζουν σκηνές της Καινής και Παλαιάς Διαθήκης, συμπεριλαμβανομένου και του ”Διαμοιρασμού των άρτων” (Fractio Panis), εικόνα από τις πρώτες Χριστιανικές ”Αγάπες”. Επάνω από την αψίδα βρίσκεται η εικόνα της Τελικής Κρίσεως.





Στα δεξιά είναι Ρωσική αγιογραφία του 1130 μετά Χριστόν, με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Η ομοιότητα με την εικονογράφηση της Παναγίας στις κατακόμβες είναι χαρακτηριστική. Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαφύλαξε για 20 αιώνες αναλλοίωτη, την αρχαία Χριστιανική παράδοση.

Αναδημοσίευση: http://norfid.wordpress.com/2012/01/14/9608/


Περισσότερες εικόνες από τη κατακόμβη: